Het derde en nieuwste album van de Zwitserse band staat boordevol nieuwigheden.
Na de albums in 2016 en 2019 is het tijd voor een verandering bij Deep Sun. De line-up wijzigt, het geluid wordt anders en er komt een nieuw logo. De nieuwe line-up bestaat uit zangeres Debora Lavagnolo, gitarist Stephan Riner, bassist Angelo Salerno, toetsenist Tom Hiebaum en drummer Tobias Brutschi. Het nieuwe logo is sierlijker dan het oude strakke logo. Het artwork op de voorkant is van Stefan Heilemann en gaf mij direct een herinnering aan Alice In Wonderland, het moment dat ze in het konijnenhol valt.
De muziek van de nummers is geschreven door Hiebaum en Salerno, de teksten zijn van Lavagnolo. De koortjes op het album worden gezongen door Hiebaum, Brutschie en producer Frank Pitters. Het resultaat mag er zijn, elf nummers in ruim drie kwartier tijd. Het eerste nummer is het instrumentale Prologue dat ruim een minuut duurt. De nummers zijn stevig en melodieus. Strakke gitaarpartijen en afgemeten drumslagen worden omringd door de prachtige vocalen van Lavagnolo.
De nummers klinken modern en de orkestrale stukken worden mooi uitgelicht. Lavagnolo heeft zangoefeningen gedaan met als resultaat dat ze een groter bereik heeft. Naast de hoge tonen is ze ook in staat lagere stukken te brengen zoals de band het bedacht heeft. Alle nummers zijn Engelstalig, op één na. Mitternachtstanz wordt in het Duits gezongen, maar als je eenmaal in de flow van het album zit valt het eigenlijk helemaal niet op.
Met de nieuw ingeslagen weg laat Deep Sun horen dat er zeker talent aan boord is. De band is in staat om een sterk en consistent album af te leveren dat zeker de moeite waard is om te luisteren.