Bij Thrashmetal denk je al gauw aan de Bay Area omgeving of de thrash uit Duitsland en niet zo gauw aan de landen rond de Middellandse Zee. Griekenland heeft de nodige metalbands en Angelus Apatrida uit Spanje timmert goed aan de weg. Uit Italië komt echter ook geregeld wat moois naar boven drijven. Neem de metalcore van Elyne of de thrashmetalformatie Element die met 2198 Secondi Di Odio een prettig thrashalbum op de markt brengt. Behalve dat de muziek strak is neergezet is het vooral opvallend dat deze thrash-/groovemetalband het Italiaans heeft gekozen om de teksten te declameren.
In eerste instantie is de band begonnen als band die alternatieve metal speelde met thrashinvloeden, maar het geluid evolueerde in te tussentijd op een krachtige manier en het tweede album 2198 Secondi Di Odio staat bol van de groove-/thrashmetal.
Cacciatore is een mooie opwarmer voor het complete album. Behalve het traditionele thrashgeluid heeft de band diverse wisselingen in tempo ingebed in het totale geluid bij de opener wat het gevoel zeer aantrekkelijk maakt. Bij Fotosintesi Panorama ligt de basis lekker zwaar op de maag en is het gitaargeluid subtiel in deze basis verwerkt. Het is vooral de venijnige zang van Sebastiano Fracasso die de aandacht vraagt. Daarnaast zijn de overgangen naar een groovy riff heerlijk om te horen.
Element weet er met de tempowisselingen in Ondagata en Pane Quitidiano voor te zorgen dat de muziek op het album meer is dan een eenzijdig thrashgeluid. In Musica d Incitamento All Odio is naast de gebruikelijke zang ook een stuk rap te horen. Dat biedt een mooi contrast met de ‘gewone’ zang en de teksten in het refrein worden door mij, hetzij fonetisch omdat mijn Italiaans niet zo goed is, luidkeels meegezongen.
Drummer Elia Rolenti laat al steevast van zich horen als onderdeel van een sterke ritmesectie met bassist Giulio Zonin, maar in 2259 bijt hij op een fijne manier de spits af. Verder wordt er strak en flink gerifft door Sebastiano Fracasso en Emmanuele Tonin, een duo dat in het tussenstuk Scafa de hoofdrol even opeist.
Notte Delle Anguane start zwaar en langzaam maar langzaam aan wordt er versneld. Het is een compositie waarbij de zang wel aanwezig is, maar waar het accent toch meer op de muziek is gelegd. De riffs lijken traditioneel te zijn ingebed, maar klinken daarmee wel ontzettend lekker en de groove is weer ruimschoots aanwezig in de veelvoud van tempo. De laatste minuut is gereserveerd voor een stuk tekst waarvan het nut mij ontgaat.
Ook Anepsi heeft drie minuten stilte en tekst aan het eind waarmee de lange compositie van achteneenhalve minuut ineens nog maar ruim vijf minuten effectief blijkt te zijn. Maar die minuten zijn wel zeer overtuigend. Hier bijten bas en gitaar de spits af en creeren daarmee een spanning vacuüm dat al gauw ingevuld wordt door het drumwerk van Elia. En dan is het volle kracht vooruit om weer terug te keren naar een thrashy en langzamer karakter. Maar lang stil staan bij deze groove is er niet want Element gaat weer voluit uit de startblokken voor een sprintje. Een vette pot herrie is het logische en fraaie vervolg.
Met 2198 Secondi Di Onio zet Element de thrahs-/groovemetal uit Italië goed op de kaart. Het was even wennen om het Italiaans in de muziek een plaats te geven, maar uiteindelijk klinkt het fris en is de ‘romantische’ taal binnen dit thrashkarakter een leuke combi met het totale geluid.