De uitverkochte releaseshow in Rotterdam geeft wel aan dat Distant mag rekenen op flink wat support. De deathcore van deze band uit Rotterdam/Slowakije is met Heritage toe aan het derde album. Het is het vervolg op Aeons Of Oblivion waarin het verhaal rond Tyrannt vorm kreeg. Geïnspireerd door anime, films en videogames is Tyrannt met het album en het boek Rise Of Tyrannotophia een centraal thema geworden waarin de vijf ‘nerds’ zich helemaal kunnen laten gaan.
Heritage lijkt een logisch vervolg en een volgende stap in het gehele verhaal waarin Tyrannt, als ik het goed begrijp, is verbannen naar zijn eigen gedachten alwaar hij zeven ‘lords’ moet weerstaan/overwinnen. Toen de tour in Amerika door omstandigheden anders liep dan gepland, bleef het Hollandse blok achter in Nederland en het is die tijd geweest dat gitarist Nouri Yetgin zichzelf heeft uitgedaagd tot meer technisch gitaarspel en de puntjes op de i is gaan zetten ten aanzien van het schrijven van Heritage. Heritage is nu het debuut bij Century Media Records waar de band onderdak vond. Het is een volgende stap in het verhaal en een muzikale stap verder in de deathcore. In het geval van Distant de DownTempoDeathCore (DTDC).
Met het techno-intro bij Acid Rain heb je het misschien nog niet helemaal door, maar het is de start van een vet deathcorealbum dat in Paradigm Shift zichzelf openbaart als een bruut stuk muziekgeweld. Beesten zijn het bij Distant. De term DTDC kenmerkt zich wel in deze compositie. Het is langzaam, zwaar en overweldigend. En Distant weet binnen het genre aansluiting te vinden bij labelgenoten Lorna Shore met een breakdown die een fikse aardverschuiving zou kunnen veroorzaken.
Born In Blood heeft wat meer tempo en het is leuk om te horen dat er ergens in deze deathcorebrij wat gotische elementen verloren lijken te zijn. In The Grief Manifest gaat de heimachine onverstoorbaar verder. Voor mij is The Grief Manifest één van de hoogtepunten van het album omdat binnen de brute deathcore de melodie kenmerkend aanwezig is en waar Distant het aandurft of lekker te spelen met het ritme. En het venijn zit hem in de helft, maar zeker in de staart. Hier gebeurt wel degelijk wat en zou op een podium zeker enorm aanspreken. Een ander hoogtepunt heet Argent Justice (featuring onder meer Suicide Silence). De compositie is uiterst geraffineerd opgebouwd en zanger Alan Grnja laat zijn veelzijdigheid horen. Argent Justice mag naar voren geschoven worden als het volkslied van de deathcorehemel.
Wanneer we het hebben over de zangpartijen, komt dat zeker ook sterk naar voren in het uptempo A Sentence To Suffer. Het wordt gekenmerkt door een sterke melodie op de achtergrond terwijl drum, bas en riffs je alle hoeken van de deathcoring laten zien. En Distant is niet vies van melodieën die aanspreken. Exofilth heeft dat ook in de grondslag liggen van de compositie. Daarbij weet drummer Jan Mato met zijn mokerslagen netjes toe te werken naar een dijk van een breakdown. Neem daarbij nog wat techno-elementen en het plaatje is ook hier rond. En als we het over techno hebben, mogen we zeker de dubstep in Human Scum niet vergeten. Vanuit die basis zet Distant een ferme groove neer en op de een of andere manier krijgt Distant het hier voor elkaar om zelfs enigszins toegankelijk te klinken voor de niet geoefende deathcoreluisteraar. Zelfs met de dieper dan diepgrunt.
Aangezien Distant nu onder Century Media Records valt, is het misschien niet verwonderlijk, maar wel ontzettend gaaf dat Will Ramos van Lorna Shore op Heritage een deuntje meegrunt. De compositie past wel in het plaatje van de DTDC en heeft in die hoedanigheid een prettig ritme. De combi van Alan en Will past uitstekend bij elkaar.
Daarna is het nog even rusten bij de engelenschare in Orphan Of Blight en het sterk intro erbij voordat het tempo wordt opgevoerd en de DTDC tot in perfectie wordt uitgevoerd in Plaguebreeder. Je beweegt zo mee met je gezicht in de grunts die je aangeboden worden, dat je je eigen onderkin kan gaan zien.
Heritage is een dijk van album van Distant. Het is wel voer voor de geoefende luisteraar denk ik maar liefhebbers van Suicide Silence en Lorna Shore kunnen het schijfje gewoon aanschaffen. Je wordt niet teleur gesteld.