Dat Robert Jon & The Wreck bij het nieuwe label van Joe Bonamassa, Journeyman Records, terechtgekomen zijn is goed beschouwd niet zo heel verrassend. Net als Bonamassa nemen ze hun vak serieus, schrijven ze zelf prima songs en hebben ze een arbeidsethos waar je u tegen zegt. Andere bands brengen misschien eens in de vijf jaar een plaat uit, bij Robert Jon & The Wreck is het ongeveer een release per jaar, tussen het fanatiek toeren door. Vandaar ook de One Of A Kind EP, een digitale release voorafgaand aan een tournee door de UK.
Geen smakelijk restjesalbum met een mengeling van studio- en livetracks zoals Wreckage Vol. 2 – al stonden er daar gewoon óók nieuwe tracks op – maar een viertal nieuwe tracks. Twee geproduceerd door Don Was (Was Not Was, en ook al jaren betrokken bij producties van The Rolling Stones) en twee door Dave Cobb (Rival Sons, Blackberry Smoke).
Van die laatste naam werd ik niet zo heel blij. Cobb legt de focus in de eerste plaats op de zang en vergeet in mijn ogen de rest nog wel eens. Een aantal producties heeft hij naar mijn mening dan ook behoorlijk verkloot, zoals California Breed met Glenn Hughes en de laatste twee van Europe. Anderzijds: I Hear Georgia van Blackberry Smoke was prima en die was ook van hem.
Pain No More is de eerste Dave Cobb-track en die klinkt gelukkig precies zoals de eerdere eigen producties van de band klonken: energiek, met lekker doorklinkende gitaren en gedubbelde leadzang van Robert Jon Burrison. Who Can You Love is een mid-tempo ballad met fijne toetsen erachter van Steve Maggiore – inmiddels ook een van de toetsenisten in Toto. One Of A Kind heeft heerlijk slidegitaarwerk en solo van Henry James Schneekluth, al is het gitaarwerk erachter wat zompiger dan ik geslaagd vind. Come At Me is een fijne meebrultrack voor de festivals, ook al is ‘ie maar net iets meer dan drie minuten. Het is wel typisch Robert Jon & The Wreck: geen lang uitgesponnen tracks of ingewikkelde patronen, netjes refreintje-coupletje-refreintje, maar iedere keer weer catchy als de neten en op de een of andere manier toch genoeg ruimte voor heerlijke solo’s.
Op 19 mei verschijnt de volgende release alweer: een livealbum, Live At The Ancienne Belgique. Kort daarna komen ze naar Nederland en België, maar ook later in het jaar zullen ze nog langskomen. Arbeidsethos, hè? Maar goed, mij hoor je daar niet over klagen. En Joe Bonamassa vast ook niet.
Robert Jon & The Wreck website