Muziekgebouw Eindhoven is een van de meest bijzondere plekken in Nederland. Een prachtige zaal, waar muziekliefhebbers al jaren van hun favoriete bands kunnen genieten. Als onderdeel van het BRIDGE Festival, hebben ze gitaargod Steve Vai weten te regelen als een van de acts. Samen met het fantastische Metropole Orkest was hij gister in de grote zaal te zien.
Rond 19.15 gingen de deuren open. Bij binnenkomst werd er een foto van Steve op de muur geprojecteerd en was er tijd voor een praatje met andere Steve Vai fans. Een uur later mochten we plaats nemen in de zaal. Daar stond het Metropole Orkest al klaar om onder leiding van Jukka Iisakkila te gaan spelen. Zodra hij het podium betrapt klonk een luid applaus voordat de zaal muisstil werd om aandachtig te luisteren naar een prachtig gecomponeerd nummer.
Klassiek en rock zijn twee genres die stiekem niet zoveel van elkaar verschillen. Een van de bewijzen daarvoor werd deze avond gespeeld. Het fantastische “Sparks” werd gespeeld nadat Steve Vai werd aangekondigd. Een oorverdovend applaus klonk toen er aan het publiek werd gevraagd wie er ook zulke liefhebbers van Steve Vai zijn, waarop de vraag volgde waar de Zappa liefhebbers zaten. Er werd wat verteld over Steve Vai’s stuk “Shadows and Sparks”, afkomstig van “Sound Theories Vol. I & II” wat hij opnam met het Metropole Orkest in 2004 / 2005.
Dit is een van mijn favoriete Steve Vai composities. Het nummer krijgt zoveel meer betekenis als je het live hoort. Steve Vai heeft een herkenbaar geluid wat hier mooi naar voren komt, zonder de focus van het orkest te halen. Het wederzijdse repsect dat Steve en het orkest voor elkaar hebben was erg mooi om te zien. Na nog een aantal nummers gespeeld te hebben was er een pauze. Toen we de zaal uitliepen werden we gegroet door het vriendelijke personeel, volgens mij waren die er ook erg trots op dat Steve Vai in het muziekgebouw stond. De organisator van het BRIDGE Festival mag dat in ieder geval zeker zijn.
De avond was tot in de puntjes fantastisch verzorgd. Alles zag er keurig uit, het geluid was ontzettend goed. De grote zaal is daar natuurlijk op gebouwd, dat neemt echter niet weg dat de geluidsman ook zijn best heeft gedaan. Het gedetailleerde geluid wat Vai met zijn gitaar maakt kwam perfect naar voren en ook het dynamische orkest klonk prachtig. Het is een hele eer om een fantastische groep muzikanten op een podium in je geboorteplaats te zien spelen.
Waar het in de eerste helft voornamelijk klassiek gericht was, werden gitaarliefhebbers nog meer verwend met de tweede helft. Naast de nog altijd fantastische composities, leek deze helft meer op zijn rock nummers gefocust te zijn. Hier speelde Vai met zijn gitaar even dirigent en werd ook het publiek betrokken. De interactie tussen Vai en het publiek was erg mooi om te zien. Helaas vliegt de tijd bij een concert altijd snel voorbij en waren we al bij, wat we dachten, het laatste nummer aangebroken. Hier hoorde een staande ovatie bij. Gelukkig was het concert nog niet ten einde, Vai kwam het podium weer op en vroeg hij het publiek of hij nog één nummer mocht spelen. Onder luid applaus werd dan toch echt het laatste nummer van een fantastische set gespeeld.
Dit was een avond om nooit te vergeten. Een perfect optreden van een gitaarheld met een fenomenaal orkest. Voor zowel liefhebbers van klassiek en rock een concert wat je niet had willen missen. Ik wil het Muziekgebouw enorm bedanken voor de goede zorgen en de mooie avond.