Waar we na vijf jaar wachten afgelopen week te horen kregen dat Judas Priest een nieuw album gaat uitbrengen, heeft KK Downing met zijn band KK’s Priest op 29 september zijn tweede album uitgebracht. Sermons of the Sinner zag ik een beetje als vervolg op de Ripper Owens albums met Judas Priest, niet zo gek als je je bedenkt dat er meerdere oud Judas Priest leden op het album spelen. Dat is hier ook het geval. KK Downing en Ripper Owens waren beide te horen op Jugulator en Demolition, waarvan Jugulator tot mijn favoriete Priest albums behoort.
Het album opent sterk en blijft dit niveau grotendeels behouden. Sons of the Sentinel is mooi opgebouwd, heeft het ritme er lekker in en vocalen die uitnodigen tot headbangen. Sean Elg laat meteen horen dat hij een waardige vervanger is voor ex-Judas Priest drummer Les Banks, die op Sermons of the Sinner te horen was. Het refrein doet me echter niks en werd na enkele luisterbeurten wat vervelend. Voor de rest geen klachten over het nummer. Een stevige binnenkomer. Dit gaat mooi over in Strike of the Viper. De lyrics overtuigen niet echt, de vocalen echter wel. Dat Ripper Owens destijds een goede vervanger voor Halford was blijkt maar weer. Puur genot om Downing en Owens weer samen op een plaat te mogen horen.
Dit album kent vele hoogtepunten. Zo bouwt ook titelnummer The Sinner Rides Again mooi op en doet het gitaarwerk me aan het klassieke gitaargeluid van Judas Priest denken, K.K. Downing schittert op dit nummer en valt mooi op zonder de rest van de band tekort te doen. Sowieso mooi om te horen hoe ieder lid speelt / zingt en ook wat toevoegd. Dit is duidelijk een band die mooi op elkaar inspeelt en hierdoor een album nog sterker dan het debuut heeft gemaakt.
Ondaks dat KKs Priest een herkenbaar geluid heeft, zonder een alternatief of kopie van Judas Priest te zijn, zijn de gelijkenissen niet zo gek. Een probleem wat ik met Sermons of the Sinner had, is dat de nummers op een gegeven moment teveel op elkaar leken. Waar dat hier en daar ook op The Sinner Rides Again het geval is, is er genoeg afwisseling door middel van intro’s, solo’s en een andere manier in opbouw van een nummer om van begin tot eind geinteresseerd te blijven.