Kraakpand podia zijn er verrekte weinig meer bij mijn weten en veel culturele jeugdcentra hebben ook hun deuren moeten sluiten de laatste jaren. Waar moeten regionale punkbandjes tegenwoordig nog spotlight vergaren? En dan bedoel ik niet de radiovriendelijke, Greenday pop-punk klonen, maar de ongepolijste Oi! instrumentenraggers en schreeuwlelijken die boos zijn op de maatschappij.
Naast bands als The Hellacopters, Zeke, Peter Pan Speedrock, Psychopunch, en vele andere door punk beïnvloedde bands, was ik die oorspronkelijke oi! punk zoals dat voorheen in de kraakpanden klonk, een beetje uit het oog verloren. De scene is echter nog springlevend, en er zijn nog steeds opkomende bands in dit segment van het Nederlandse muzieklandschap, zo blijkt met de release van deze verzamelaar. Rebellion Records heeft al een aantal verzamelaars op de markt gebracht en bij Volume 8 krijgen we een 16-tal Nederlandse Oi! Punk bands in 19 nummers voorgeschoteld; een mooie kans om kennis te maken met de nieuwe lichting.
De laatste jaren heb ik nog wel eens een aantal regionale punkbands op een popronde of lokaal festivalletje zien spelen, maar echt ondergedompeld in punk was recentelijk eigenlijk alleen op Scumbash, alwaar ik onder andere Oi! iconen Toy Dolls weer eens heb mogen aanschouwen. Eigenlijk liggen de beste punkherinneringen van ondergetekende nog in een ver verleden bij bands als UK Subs, Dead Moon en Strawelte natuurlijk, als je opgegroeid bent in Friesland.
In sommige opzichten blijft deze punkvariant altijd hetzelfde; teksten over wat er allemaal mis is met de maatschappij en de politiek, zelf nadenken en niet achter de meute aanlopen, en kroegbezoek met feestjes en veel drank. Er zit zelfs een mogelijke opvolger voor de Heideroosjes bij; in het Nederlands verbaal schoppen tegen mensen die niet openstaan voor een ander (pratend met een hart van steen). De mij tot nu toe onbekende band Malad is het duidelijk niet eens met de Dode Democratie. Verder bezigen de bands op deze verzamelaar de Engelse taal om hun boodschap te verkondigen, behalve Bent Out Of Shape, die er paar toepasselijke regels Frysk tussendoor gooien. Dat is goed voor mijn jeugdsentiment.
Muzikaal gaat het van boze hardcore a la Black Flag, via street-punk en enkele goed ingepaste metal invloeden (Live By The Sword) tot vrolijker taferelen die doen denken aan Dropkick Murphys. Het valt me wel op dat deze bands, terwijl ze allemaal (voor mij) redelijk onbekend zijn, bijzonder strak en kundig hun muziekjes presenteren. Geen rammelende installaties en halfbakken powerakkoorden, maar strakke ritmes en riffs, met soms een zeer geslaagde gitaarsolo. One Voice trakteert de luisteraar zelfs op behoorlijk gefreakte breaks tussen de olijke This Is For You passages. De vocalen zijn natuurlijk ongepolijst en vaak meer uitgespuugd of geschreeuwd dan gezongen, maar ook dit wordt met overtuiging en kunde gebracht. Bij vlagen kan het trouwens toch nog aardig melodieus worden, zoals in sommige refreinen of in de meerstemmige Dropkick Murphys-achtige taferelen die toch weer aardige mee-brullers opleveren. Een mooi initiatief om het genre weer eens wat onder de aandacht te brengen, deze verzamelaar. Er blijkt dus wederom genoeg talent in ons kikkerlandje te zijn, ook in deze -door mij-een beetje vergeten zijstroming van het muzieklandschap. Wanneer ik één van deze bands ergens aangekondigd zie, zal ik dit zeker proberen mee te pikken.