Onlangs kwam het eerste volledige album uit van de Middelburgse hardcore punkband RITES, bestaande uit Louisa Steenbakkers (zang), Chris Marijs (gitaar), Ronald Lokerse (gitaar), Nous Davidse (bas) en Rick Hutjens (drums). We waren bijzonder positief over het album. Zo positief dat we de band wat beter wilden leren kennen en Rick en Louisa uitnodigden voor een gesprek.
RITES is alweer actief sinds 2014. In tegenstelling tot veel andere bands is de line-up erg stabiel gebleven, los van wat vaste invallers bij live shows. Dan vraag je je toch af hoe ze dat voor elkaar krijgen.
Louisa denkt, “Humor sowieso. Het is denk ik wel leuk om te weten dat, voor we samenkwamen ik niemand heel goed kende los van Nous. Ik ben een keer op een show geweest met hem die Rick heeft georganiseerd.’’
Rick vult aan, ‘’Ik kende Nous en Chris redelijk, maar Ronald sprak ik voor het eerst in de oefenruimte. Nous heeft eigenlijk iedereen bij elkaar gebracht. Hij speelde al langer met Ronald en Chris in een band. Toen die uit elkaar ging, bleven zij wel samen muziek maken. Ik zei dat als Chris gitaar wilde gaan spelen ik wel zou willen komen drummen. We vonden wel dat we dan ook iemand op vocalen moesten vragen, zo kwam Louisa er bij.’’
Louisa: ‘’Ik zong wel eens met andere bands, maar had niets vasts. Het was moeilijk bandleden in Zeeland te vinden met dezelfde muzikale interesses.”
Rick: ‘’Ze kwam mee oefenen op een maandag en is nooit meer weggegaan.’’
Louisa: ‘’Misschien is dat het geheim. Een band starten met mensen die je niet eerder kende.’’
Rick en Louisa zijn het erover eens dat het belangrijk is dat de ambities op één lijn liggen. Dat, en creatieve meningsverschillen zijn tot slotte vaak de reden dat een band uit elkaar valt. Rick: ‘’Sommigen van ons zaten nog in andere bands, maar samen hebben we besloten wat we wilden en hoe vaak we wilden spelen. Dan is je eerste ambitie een show spelen, dan een demo maken, dan komen de aanbiedingen, ga je zelf dingen proberen te regelen… Maar we doen dit altijd met de vraag of iedereen zich daarin kan vinden. Dat houdt de relaties binnen de band gezond.’’’
Louisa: “Het is belangrijk dat het leuk blijft en geen ‘moetje’ wordt. We hebben allemaal dezelfde natuurlijke drive om er energie in te steken, omdat we die ook van elkaar terugkrijgen.”
DEMO, EP EN ALBUM
Door de jaren heen is het geluid van de band ontwikkeld en afgestemd op de tijdsgeest. Maar niet alleen dat natuurlijk, legt Louisa uit. “Ik merk aan mezelf dat er best een groot verschil zit in mijn stemgeluid en wat ik allemaal kan ten opzichte van de eerste demo. Er is dus zeker een muzikale ontwikkeling die je terug hoort. Je hoort ook terug waar we op een bepaald moment enthousiast over waren in de muziek om ons heen.”
Na een reeks van EP’s is er dan nu een volledig album. Toch was dat niet meteen het idee, zo weet Rick ons te vertellen. “Eigenlijk is het een soort mini-album van zeven nummers. Toen we begonnen te schrijven, vlak voor de pandemie hadden we nog het idee dat het weer een EP zou worden. Mijn ervaring bij albums is dat je bij het luisteren zelden het laatste nummer bereikt. Dus we dachten, laten we kiezen voor kort en krachtig zonder opvullers. Maar toen we klaar waren om de studio in te gaan hadden we een keuze van tien nummers. Daar hebben we er uiteindelijk drie van geschrapt die ons niet de perfecte nummers leken.’’
Louisa valt bij, “Liever gaan we voor kwaliteit dan kwantiteit. Ook wilden we graag een 12-inch uitbrengen op vinyl, dus dit was een mooie kans daarvoor.’’
Dat kwaliteit voor kwantiteit geldt ook voor de optredens. Zoals een hardcore band betaamd zijn die kort maar heel krachtig. ‘’Sommige bands hebben nummers die langer zijn dan onze hele setlist,” zegt Louisa lachend.
‘’Ik zie zelf ook liever een band waarbij je denkt ‘damn, ik had nog meer nummers willen horen’ dan dat je op je horloge kijkt en je jezelf afvraagt wanneer de volgende band gaat beginnen,’’ aldus Rick. ‘’We spelen meestal rond de dertig minuten en hanteren dat uitgangspunt ook op onze releases.’’
Louisa: “Je voelt dat de nummers dan aankomen, en dat het publiek nog voldoende energie heeft.”
ARTWORK
Het nieuwe album heeft toffe album art. De tattoo stijl, de roze kleur valt lekker op. Rick geeft ons wat achtergrond. ‘’We zochten naar een traditionele tatoeage stijl aangevuld met eigen elementen. De artiest vonden we in kunstenaar en tatoeëerder Pim in Middelburg, een vriend van ons. We gaven bij hem aan wat we zochten en daar is hij vol enthousiasme mee aan de slag gegaan. Toen de tekeningen af waren, hebben we gekeken hoe we ze in het album kunnen verwerken. Het idee was altijd wel dat de plaat eruit moest springen in de platenbak. We hebben eerder zwart-wit artwork gehad en daar kregen we goede reacties op, maar dat zie je wel vaker terug. Een roze hoes zoals nu valt meer op, die kom je niet standaard tegen in de hardcore scene.”
‘’Ik heb meestal een specifiek idee in mijn hoofd en maak dan een moodboard. De schetsen van Pim waren precies wat ik in mijn hoofd had, dat was heel tof. Ieder nummer heeft op het album een eigen illustratie. We zaten allemaal heel erg op één lijn,’’ zegt Louisa.
Naast die tattoo invloeden zijn de bandleden ook fans van de popcultuur van de jaren tachtig. Dat laat zich vertalen in referenties naar Wednesday Adams en Neverending Story op de merchandise. Ook heel tof zijn de stickers waar we de monstertjes van Critters terugzien. Rick: ‘’We hebben altijd film ideeën proberen om te zetten naar shirts en T-shirts. Het idee van Critters kwam van Chris. Het stickerdesign begon oorspronkelijk als T-shirt design. Het mooie is dat je van de letters van Critters ook RITES kunt maken.’’
POPRONDE
In 2021 deed RITES mee aan de popronde. Dat was helaas, vanwege die woelige Covid periode niet de meest gunstige tijd. Toch was het niet helemaal mislukt, legt Louisa uit. ‘’Het was een enerverende editie, het was in het begin de eerste Popronde waarin alles weer mocht, en toen weer niet. Mensen hadden een enorme knaldrang, dus dat was leuk. Maar een seated punkshow is wel een uitdaging natuurlijk. We vonden het heel vet om mee te doen en de sfeer te ervaren in al die steden, maar bleven wel zitten met een beetje een onbevredigd gevoel dat we er niet alles hebben kunnen uithalen.’’
Rick: “Een hardcore punkband in een Popronde is sowieso niet altijd een goede combi. We hebben echt wel leuke shows gespeeld en er mooie contacten en persmomenten aan overgehouden, maar ik denk dat garagebands er meer uit halen. Vrienden van ons, Rats & Daggers hebben er veel shows gespeeld. Dat is een band die in een café én grote zaal goed werkt. Ook was onze nieuwe plaat door de oplopende vinyl-wachttijden nog niet uit toen we aan de Popronde begonnen. We hebben wel alle nummers van die plaat kunnen spelen, maar niet kunnen verkopen daar.’’
ENGELAND
Het is de band gelukt een mooie, kleine tour te doen in Engeland. Rick vertelt ons hoe dat is gelukt. “Onze derde EP is op het Engelse label Cult Culture van de zanger van Group Of Man uitgekomen daar. We hebben al eerder shows met ze gespeeld in Nederland en Duitsland en hij vond het een goed idee om een paar shows in Engeland te regelen. We hebben daar vier shows gespeeld die erg goed zijn bevallen. We zijn zeker van plan weer terug te gaan aangezien de nieuwe plaat ook is uitgekomen op een Engels label, Engineer Records.’’
TEKSTEN
De teksten van de band zijn best goed te verstaan, niet altijd zo bij dit soort muziek. Het is een bonus, maar niet per se een eis zo weet Louisa ons te vertellen. “Ik vind het leuk als mensen kunnen verstaan waar het over gaat, maar het is niet zo dat ik daar heel erg op let. Ik ben vooral bezig met het technisch op de juiste manier te brengen. De teksten zijn emotie gedreven en we kijken steeds of het beter werkt een passage te zingen of te schreeuwen. Live vind ik het wel heel prettig om te schreeuwen, je kunt daar al je energie en emotie in kwijt. Als ik clean zing moet ik even goed opletten dat, als ik zo in mijn energie en emotie zit, ik mijn momentje pak om dat goed neer te zetten. Ik ben nogal beweeglijk op het podium. Ik las ooit dat de zangeres van Paramore oefent door op een trampoline te zingen. Schreeuwen gaat me persoonlijk makkelijker af, al zou het zeker pittig zijn als ik dat een uur aan een stuk zou moeten doen.
Rick: “Onze nummers hebben zeker wel een boodschap en soms ligt die er wat dikker op dan bij andere nummers. We leggen er niet de nadruk op, maar als mensen zich in de teksten verdiepen komen ze daar echt wel achter. De bands en labels waar we mee samen werken winden er ook geen doekjes om dat ze iedereen omarmen, waar ze ook vandaan komen en wat hun seksuele identiteit dan ook is. Vooral No Change Without Me maakt dat duidelijk.’’
Louisa: ‘’Ik ben best wel een positief persoon, maar zie ook dingen waar ik minder blij van wordt en ik vind het fijn om daar over te schijven en die frustratie op het podium te uiten. Soms wat directer, zoals op het einde van Free. Soms zit het meer in dingen verweven en ik vind het mooi als mensen daar vragen over stellen. Dan kunnen we het er over hebben en ontdek ik zelf ook wel eens wat nieuws over wat ik heb geschreven. Soms is het meer een blik naar binnen en soms meer naar buiten.’’
