Vanavond is het ouderwets alternatief genieten in Tivoli Vredenburg. Utrecht opent haar deuren voor de muzikale vertoningen van Atreyu en Creeper. Waar ze begin dit jaar nog in het voorprogramma speelden van Bullet For My Valentine, is het nu de beurt om te laten zien wat ze echt kunnen. De show is volledig uitverkocht, waardoor de Pandora zaal tot aan de nok toe gevuld is. Zowel op de zaal als op het balkon bevinden zich fans, die aan het aantal shirtjes te zien, vooral voor de hoofdact zijn gekomen.
Nu eerst aan die laatstgenoemde band de taak om te openen. De duistere kant van deze alternatieve rock komt tot leven en weet onmiskenbaar te overtuigen De band speelt een aantal ingetogen nummers, maar komt ook harder voor de dag. De harmonieuze gitaarsolo’s maken indruk, evenals de samenzang van Hannah en Will. Creeper weet de menigte te bewegen, handen gaan de lucht in en het applaus weerklinkt. Hun nummers zijn gemaakt om mee te zingen en blijven hangen in het hoofd. Vooral bassist Sean en zanger Will weten het publiek te enthousiasmeren.
Met een theatrale sfeer weten deze Engelse artiesten de juiste toon te zetten. Be My End is halverwege de tour pas toegevoegd aan de setlist, tot grote vreugde van de fans. Tijdens Down Below zingt iedereen mee en tussendoor imponeert Jake met creatieve drumfills. Met invloeden uit rock en punk bewijst Creeper een veelzijdige band te zijn. Het publiek wordt vakkundig bespeeld en Creeper geeft een onvergetelijke show. Puur entertainment op zijn best.
Met de kenmerkende klanken van Darude’ Sandstorm betreden de mannen van Atreyu het podium, om met Drowning aan te vangen. De oudere nummers zoals Right Of The Bed krijgen veel lof en de screams van Marc, hoewel anders dan het origineel, zijn uitstekend. Blikvanger Daniel, met zijn opvallende hanenkam, straalt met snelle gitaarriffs en toont zijn virtuositeit. Op Save Us bewegen de hoofden vluchtig op en neer, terwijl When Two Are One de eerste circlepit weet te veroorzaken.
(I) is één van de nieuwe nummers en zeer persoonlijk voor Brandon. Het nummer, doordrenkt met breakdowns, slaat aan en krijgt iedereen aan het zingen. Tijdens Bleeding Mascara krijgen we een bijzondere vertoning. Zanger Brandon drumt, drummer Jake speelt bas en bassist Marc neemt de vocalen voor zijn rekening. Niet heel vreemd van de clean vocalist is jarenlang de drummer geweest. Leuk om hem weer eens op het oude nest te zien.
Atreyu lijkt plezier te hebben, speelt voortdurend met het publiek en laat hun humor doorschemeren. Het draait niet alleen om muziek; een geweldige show staat hoog in het vaandel. De charismatische zanger begeeft zich zelfs tussen het publiek tijdens The Time Is Now. De ritmische riffs en uitstekende solo van Travis maken van Gone een van de hoogtepunten van de set. Het door elektronische elementen ondersteunde Battle Drums is een ware pitstarter, waarbij de leadzang afgewisseld wordt door de heren.
Halverwege het optreden realiseert de band zich dat er een fan is genaamd Atreyu. Deze gelukkige persoon wordt uitgenodigd op het podium alvorens Watch Me Burn. Het hele nummer lang blijft de fan rondjes crowdsurfen, op verzoek van de band.
De Amerikanen vinden de uitspraak U in Utrecht klinken als een pijpgeluid, waardoor zowel band als publiek veelvuldig pijpgebaren maken tussen de nummers door. Dit levert zoveel lol op dat er broek uit, op je hoofd gescandeerd wordt. Als tegengeluid speelt Atreyu een geïmproviseerd nummer met als lyrics pants off on your head. Er wordt een pit gestart, maar dat mag alleen door mensen met een broek op hun hoofd. Gek genoeg gebeurt dit ook nog. Het kan niet op van plezier en de rest van het optreden staat deze droge humor centraal.
De toegift bestaat uit een saxofoonoptreden van Daniel, waarbij hij onder andere Never Gonna Gove You Up van Rick Astley en Tequila speelt. Daarnaast houdt Atreyu zijn belofte die ze in februari deden. Daar speelden ze de intro van Whitney Houston’s I Wanna Dance With Somebody, waarbij ze die volledig zouden doen bij de volgende headlinertour. Zo gezegd, zo gedaan en onder het genot van live saxofoon, vrouwelijke zang en 700 zingende fans, sluit Atreyu hun (naar eigen zeggen) meest memorabele show van de tour af.
Atreyu en Creeper bouwen een feestje en lijken er zelf misschien nog wel het meest van te genieten. Twee bands die graag de interactie aangaan met hun fans en zich volledig openstellen. Het was een geslaagde avond die ongetwijfeld in het geheugen van de fans gegrift zal blijven staan.