A Hero For The World – The Lion King Rock Opera

A Hero For The World is een Zweeds-Filippijns duo-project waar Jacob Kaasgaard het meeste gewicht op zijn schouders draagt. Hij staat in voor de mannelijke vocalen, het grootste deel van de gitaarpartijen, de synths, de bas, de drums, de arrangementen en de koortjes. Louie Ryan beperkt zich tot de (overigens heel schaarse) vrouwelijke vocalen. Hun nieuwe album The Lion King Rock Opera is geen release die officieel bij de nieuwe Disney-film hoort, maar inzake timing zijn er uiteraard slechtere momenten om op de proppen te komen met een reeks covers die van dicht of ver te maken hebben met The Lion King.
 
Kaasgaard blijft opvallend dicht bij de originele versies van Elton John, Tim Rice en Hans Zimmer. Je zou kunnen stellen dat het een reeks slechte covers zijn met wat extra gitaren, maar dat is dan weer te kort door de bocht.  Kaasgaard is geen topzanger en ook geen Steve Vai. Op gitaar krijgt hij gelukkig versterking van Kalebe Oggioni (uit Brazilië) en Felipe Gruber uit Venezuela. Maar ook op drums, bas en synths excelleert hij niet echt. Toch heeft dit album een aantal goede momenten.
De A Hero For The World-versie van Hakuna Matata is van de bekendste Lion King-songs nog het beste te pruimen. De band, of Kaasgaard zo je wil, komt echter heel goed uit de verf op Shadowland/King Of Pride Rock en We Are One. Dat zijn prima melodische powermetal-tracks met overtuigende vocalen en prachtige arrangementen. Op het album is Shadowland ook de eerste track waarin alle instrumenten op hun plaats lijken te vallen. Deze Shadowland doet mij wat denken aan het werk van Tom Tas (Thorium en Entering Polaris) en aan Italiaanse powermetal.
 
Op The Lion Sleeps Tonight moet je heel lang wachten op de gitaren en als die dan uiteindelijk langskomen, word je er nog niet vrolijk van. Dat hoge stemmetje van die track spreekt natuurlijk tot de verbeelding van al wie wat met powermetal bezig is, maar als je dat laat vallen of op z’n minst een nieuw arrangement maakt voor deze track, zitten er zo veel meer mogelijkheden in. Ook Endless Night is een gemiste kans. Hier zat een dijk van een powermetalballad in, maar dan heb je wel een volbloed-sologitarist nodig die tijd en ruimte krijgt om eens helemaal loos te gaan, en dat hebben we hier niet.
 
Op Can You Feel The Love Tonight zit het dan weer wel goed. Of toch in de intro. Zodra Kaasgaard begint te zingen, lijkt het alsof er twee tracks tegelijk spelen. Het ritme van de zang klopt niet met de muziek, het is slecht gezongen en er zit een joekel van een Zweeds accent op zijn Engels (wat op de andere tracks veel minder opvalt). Of hoe een idee dat op papier of in de kroeg perfect lijkt, toch verkeerd gaat zodra je de studio induikt.
 
Als je zo een thema-cover-album maakt, moet je ook de ballen hebben om de tracks helemaal om te gooien. En een adresboekje met genoeg vrienden die je daarbij kunnen helpen. Maar het idee blijft wel leuk gevonden.