A La Carte is een raak gekozen bandnaam als voeding je enige thema is, maar hij straalt misschien niet de doom & gloom uit die we verwachten bij een deathmetalband. Wat is jullie verhaal bij de bandnaam?
De bandnaam is een afspiegeling van onze nummers op de manier dat die nummers als een gerecht met een eigen persoonlijkheid zijn gemaakt. Het geeft ons een zeker flexibiliteit in elk gerecht of nummer en we laten zo de mogelijkheid open om nummers te schrijven in elk muziekgenre.
Was het van bij de start duidelijk dat A La Carte rond het thema van voeding zou draaien?
Dat was inderdaad meteen duidelijk. Alles is terug te brengen tot voeding, muziek en films. Dat zijn voor ons de drie zaken waarmee je mensen kan samenbrengen. Drink een glas, deel het brood, kijk naar een film en laat je muziek horen. Dat zijn de basisingrediënten van A La Carte.
Speelden jullie voor A La Carte in andere bands?
Chef Highman speelde in de metalband Infecting the Vain. Chef Wolfgang Cuck speelde in grindcore- en deathmetalbands, in Corrupted Condition en Disciples of the Damned.
Welke bands hebben jullie geïnspireerd voor A La Carte?
Wij vinden inspiratie bij heel wat bands, maar als we ons moeten beperken tot de belangrijkste, dan zijn het Impaled en Macabre, zowel voor onze muzikaal als voor onze teksten. Toen we opgroeiden, hielden we ook van de humor in de muziek van Primus, GWAR en Frank Zappa. Dat heeft onze hersenen gevormd, of noem het misvormd.
Kennen jullie nog bands die ongeveer hetzelfde thema volgen als A La Carte?
Er zijn heel wat bands met lyrics over voeding in een paar van hun songs. Denk aan Edible Autopsy van Cannibal Corpse of Hacked Up for Barbecue van Mortician. Maar een andere metalband die uitsluitend over voeding zingt, daar hebben we nog niet van gehoord.
A La Carte werd na de opnames van Soup Dejour uitgebreid met een zanger. Moest hij alleen een goede vocalist zijn of moest hij ook koken als ingangsexamen?
Het koken geven wij als chefs in de band niet uit handen, maar we zochten wel iemand met een stevige maag om onze klanten te kunnen bedienen. Er moeten nog een paar plekken in de keuken ingevuld worden. We zoeken bijvoorbeeld nog een bassist en dan nog – vanwege het hoge sterftecijfer onder de kandidaten – een voorproever.
In een keuken kan maar één chef de baas zijn. Wie van de twee chefs in A La Carte is echt de baas?
(Antwoord van Chef Highman) Hoewel Wolfgang Cuck zou zeggen dat we elk net zo belangrijk zijn als de andere in A La Carte, moet ik toegeven dat hij – bij het opnemen van een album – meer petten opzet dan ik.
In de promo bij het album benadrukken jullie dat A La Carte geen grap is. Maar het verzinnen van de songtitels en teksten moet wel een leuke bedoening zijn?
We zijn geen parodieband, maar we houden ervan om muziek te maken en teksten te schrijven die ‘over the top’ gaan. En uiteraard is dat hartstikke leuk. Songtitels verzinnen die naar de donkerste regionen van humor leiden, is één van onze favoriete aspecten van deze band.
Gebruiken jullie voeding als een metafoor voor de maatschappij als geheel?
Zeker niet. We gebruiken onze muziek niet om onze eigen mening te verkondigen. Maar een song als Covid Cuisine is wel gebaseerd op de tekorten aan voeding tijdens de covid-lockdowns en het idee dat je bij nog langere lockdowns dingen moet gaan eten die in de maatschappij eigenlijk taboe zijn. Het is een interessante gedachte dat mensen dan hun proteïnen zouden moeten halen uit buidelratten of bosmarmotten.
De teksten in deathmetal gaan doorgaans over pijn, haat, verlies, agressie en ander onheil. Waar is jullie relatie met voeding verkeerd gelopen?
Wij houden net heel veel van voeding. Niets maakt ons meer woedend dan als we ons gehemelte verbranden of als je een verbandpleister ziet drijven in je soep. Onze grimmige teksten en muziek combineren onze liefde voor voeding en onze liefde voor horrorfilms.
Vaak hoor je over restaurants dat mensen er niet langer zouden eten als ze wisten hoe het er in de keuken aan toe gaat. Jullie hebben zelf in restaurants gewerkt.
Wij zouden nog wel willen eten in de restaurants waar we zelf werken, toch voor zover we zelf aan het kookvuur staan. Als we niet zelf koken, blijft het natuurlijk altijd een gok.
Soms lijkt het alsof elke band uit de USA zijn eigen pikante saus uitbrengt als merchandise. Wat zou er thuishoren in de hot sauce van A La Carte?
Het oudste assortiment Poblano-pepers, gerookt met verbrande menselijke haren. Met long-boter (wat je ophoest bij een longinfectie) om het wat textuur te geven en dikker te maken. De extra rokerige smaaktoetsen komen van bongwater met cayenne.
We gaan nog even door op merchandise. In ons buurland België hebben heel wat bands hun eigen bier. Hoe zou het A La Carte-bier smaken?
Dat wordt dan een romerige, donkere stout (een donkerbruine tot zwarte kleur en een enigszins branderig bittere smaak); robuust maar nog net te doen, met subtiel een beetje koffiesmaak en een fluwelen afdronk met veel toetsen van gerstmout.
Op concerten zien jullie eruit als chefs en de nieuwe zanger als een maître d’hôtel. Komen er nog andere attributen aan te pas?
Op dit moment niet, maar dat is wel reeds ter sprake gekomen. De mogelijkheden zijn eindeloos. Gerookt vlees en blastbeats zouden goed samengaan.
Welk typisch Nederlands gerecht zou je eens willen proeven?
(Highman): Kom maar op met die Hollandse appeltaart, en met de Gouda!
In jullie repetitiehok hangt een vlag van Pestilence. Kennen jullie nog meer metalbands uit de Lage Landen?
Everything and in-between Aborted, Legion Of The Damned, Exoto, Moker, … so many great bands from that neck of the woods.
Wat brengt 2023 nog voor A La Carte?
We willen in de eerste plaats nieuwe muziek maken en opnemen. En we houden erg van concerten en festivals dus we hopen dat we veel live kunnen gaan spelen.
foto: (c) A La Carte