Door de nummers wat door elkaar te husselen, heb ik een driedeling gemaakt in het aanbod van A Life Divided op The Great Escape. Het eerste gedeelte beslaat de nummers Lost, It Ain’t Good, Game Over, Goodbye, Foreign Rain en Perfect Day. Deze nummers zijn te kenmerken als electro-ROCK. Er zit een goed tempo in en zowel het gitaargeluid, de drums en de zang neigen naar rock, waarbij bijvoorbeeld de nummers Game Over en Goodbye raakvlakken kennen met het geluid van Linkin’ Park en Scum Of The Earth. Alles met een goede melodielijn. Clouds Of Glass, Feel en If You Want To kenmerkt de rustige kant van de band. Deze nummers zijn wat meer meeslepend en leunen eveneens zwaar op een synthesizergeluid. Feel kent nog een meerwaarde door het gebruik van een zangeres. Juist de duostemmen zorgen ervoor dat er door een zorgvuldige opbouw naar een climax(je) gewerkt wordt. Het laatste element in het (gekunstelde) drieluik beslaat de muziek die juist meer richting ELECTRO-rock gaat. De nummers On The Edge, Wait For Me, The Last Dance, en Space worden gekenmerkt door een dancetempo. Vooral met het nummer On The Edge is het lekker swingen. Een nummer als The Last Dance zou daarbij uit de jaren tachtig weggelopen kunnen zijn. Erg dansbaar met een stevige electronisch accent en een voorspelbaar verloop.
The Great Escape is daardoor een bijzondere cd geworden waarmee je alle kanten op kunt, maar je zult er ook voor open moeten staan. De nummers liggen allemaal makkelijk in het gehoor en blijven lekker hangen. Live zou A Life Divided nog wel eens voor een feestje kunnen zorgen in menige tent.