Abbath – Dread Reaver

Vandaag is het eindelijk zo ver, een album waar ik al op zat te wachten sinds Outstrider. De nieuwe plaat van Abbath. Dit is alweer het derde studio album van voormalig Immortal lid Abbath. Waar het debuut van Abbath ijzersterk was, waren de meningen over Outsrider nogal verdeeld. Toch heb ik daar enorm van genoten en was ik meteen benieuwd toen deze plaat werd aangekondigd.
Dit album opent erg sterk. De titel van het nummer alleen al is brilliant. ”Acid Haze” is een heerlijk Abbath nummer met wat doom invloeden. Ondanks dat ik de lyrics niet kan verstaan, klinken de vocalen erg lekker en is het headbangen vanaf de eerste seconde. Die schreeuw op het eind maakt het nummer helemaal af. ”Scarred Core” begint al wat steviger en heeft er een lekker ritme in zitten. Als er een nummer om een goede moshpit vraagt doet dit nummer dat. We kunnen even bijkomen van het headbangen, ”Dream Cull” begint heel rustig en relaxed. Dat verandert snel en het is weer tijd om te headbangen.
Mijn favoriete nummer op de plaat is ”Myrmidon”, het gitaarwerk op het begin is erg fijn en de instrumenten complimentaren elkaar erg goed. De vocalen zijn precies zoals ik ze graag hoor. Lekker rauw en agressief. Die vocalen komen ook op ”Septentrion” goed naar voren. Waar ik er bij de eerste drie nummers echt nog even in moest komen, is de rest van het album erg sterk. Precies wat ik ervan verwacht had. De vocalen vooral doen het hem weer al zijn de instrumentalen ook erg fijn om naar te luisteren.
Ondanks dat ik niet echt een Metallica fan ben, is de ”Trapped Under Ice” cover op dit album erg fijn. ”Ride the Lightning” is overigens een Metallica album wat ik wel goed te pruimen vindt, die staat regelmatig op. Al prefereer ik toch echt deze cover (sorry Metallica fanaten, ik ben gewoon een enorme Abbath fan). Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar een Abbath cover album. Tot slot wil ik het nog even over het laatste nummer hebben, dit is title track ”Dead Reaver”. Wat een afsluiter is dit zeg. Het begint met wat getrommel en wordt dan een episch bijna doom influenced nummer. De gitaren hier klinken lekker rauw, evenals de bass en drums.
Ondanks dat dit album wat zwakker begon, heeft Abbath weer bewezen dat hij weet wat hij doet. De eerste paar nummers doen het hem niet meteen voor mij, over de rest van het album ben ik erg positief. Dit album zal de komende dagen op repeat staan, het is weer heerlijke metal zoals we van Abbath gewend zijn.