Niet minder dan 4 Black metal bands spelen vanavond in de Ronda zaal van TivoliVredenburg. En ondanks dat iedereen, uiteraard, voor Abbath met zijn Immortal set komt, staat om 17:30 al een flinke rij metalheads te wachten voor de eerste act. Leer, lange haren, baarden, uiteenlopende zwarte bandshirts, stalen pins en bulletbelts… vele divisies uit ons metal-leger zijn vertegenwoordigd. De gemiddelde leeftijd is aanzienlijk gezien de vele grijze haren. Toch mooi om te zien dat er ook redelijk wat 20-ers rondlopen, en zelfs jonger, met interesse voor deze magische band. En terecht.
De Belgisch/Amerikaanse dame Hulder mag om 18:00 aftrappen voor een inmiddels half gevulde zaal. En dat doet ze zeker niet onverdienstelijk met haar gelijknamige band. Ze pelen ijskoude en droge Black metal zoals het ooit bedoelt is. Ondanks de rauwe stijl zit de muziek melodisch in elkaar en gepaard met de rete strakke drumpartijen en lekkere gitaarriffs, is het een heel fijne opwarmer in een zaal waar de airco op standje Siberië aan het blazen is. Of de koude rillingen over de rug lopen van haar heerlijke scream-stem of de frisse lucht, dat blijft in het midden. Met de lichtshow die vooral bestaat uit wit licht en stroboscopen, wordt er visueel goed bijgedragen aan de muzikale sfeer. Als het laatste nummer is gespeeld, is de band meteen van het podium af. Weinig interactie, maar met zo’n strakke performance is dat ook niet nodig. Deze band ga ik zeker blijven volgen.
De stagehands en roadies hebben een drukke avond met zeer korte omschakeltijden van 20 minuten tussen de bands in. Het is ook niet gek dat Vltimas al met enige vertraging begint.
Dat zal de pret niet drukken want de band bestaat uit een zeer gerenommeerd aantal muzikanten die al heel wat jaartjes meedraaien in het metal-wereldje. Nieuw bij de band is de drummer Paweł Jaroszewicz, al is het voor mij onduidelijk of dit vast- of tijdelijk is. Hoe dan ook, Vltimas geeft gas, speelt erg strak en het geluid staat fantastisch afgesteld. Thrash-achtige riffs en melodische Black metal in een blender met een goed bij stem zijnde David Vincent mengen zonder probleem, en zorgen voor een compleet andere sfeer dan Hulder. Het publiek is goed mee en gaat vooral los op nummers van het eerste album uit 2019 zoals Diabolus Est Sanguis.
Derde in rij voordat de almachtige Abbath het podium zal betreden is het Noorse Kampfar. Hun Pagan-achtige Black Metal is melodisch en komt wat frivool over. De zangstem van Ask is mijn inziens wat overheersend in de mix en klinkt eentonig. Het drumwerk is hier en daar wat rommelig en de dubbele bass stukken zijn verre van strak. Maar voor velen deert dat niet en wordt de band op genoeg bijval getrakteerd. Toch ontgaat het mij niet dat velen de zaal verlaten om nog even een kijkje te doen bij de merch-stand of relaxt een biertje elders in het pand.
Er komt een groot doek voor het podium te hangen met de afbeelding van Abbath, waarachter de crew het podium gereed maakt. Het intro van Mount North klinkt, en op het moment dat het doek valt knalt de band er vol in, en het publiek reageert uitzinnig. Het wordt helaas wel meteen duidelijk dat Abbath niet al te best bij stem is. Zoals hij zelf ook toegeeft na het 1e nummer, zijn stem is “Fucked up, but hell, what you gonna do?”.
Gelukkig lijkt het gedurende de show langzaam beter te gaan.
Met zijn typische O-benen tred beweegt hij, regelmatig in krab-gang, over het podium. Met zijn gitaar als wapen en zijn blik vurig en bruut richt hij zich op zijn publiek. Het is en blijft een markante kerel en hij heeft ogenschijnlijk veel plezier. Het geluid is erg goed, wederom. De toevoeging van een tweede gitaar ten opzichte van de originele 1 gitaarbezetting van Immortal, klinkt vol en geeft een extra dimensie. Een prima toevoeging. Het maakt eigenlijk geen reet uit welke nummers ze spelen want alles wordt zeer enthousiast ontvangen door het publiek. Voorin ontstaan regelmatig mosh-pits en achterin staat niemand stil. De nekjes worden veelvuldig getraind.
Dat er goed is uitgepakt voor deze show is duidelijk. Behalve het mooie podium worden er regelmatig vlammenwerpers ingezet en een heuse vuurwerk-regen zorgt voor extra mooie effecten. Het wordt langzaam duidelijk waarom de airco zo stond te blazen, want het warmt door de vlammen en dampende publiek extra goed op in de zaal. Dik 1,5 uur oude kneiters krijgt het publiek voorgeschoteld.Sons of Northern Darkness, Tyrants, Withstand the Fall of Time, At the Heart of Winter… ze komen allemaal langs.
Met uitsmijter Blashyrkh – Mighty Ravendark lijkt er dan toch een einde gekomen te zijn aan dit heerlijke spektakel. Althans, het is nogal onduidelijk, want de podium lichten blijven aan en is er ijdele hoop op een extra toegift. Ondanks dat het publiek uitzinnig schreeuwt om meer, is het toch voorbij, en zit Abbath waarschijnlijk allang aan het zuurstof.
Helaas was er geen fotograaf voor Rockportaal aanwezig, dus moeten we het doen met wat bedenkelijke foto’s van mijn mobiel, en wat toevoegingen van mede Metalhead Rob. Thanks buddy!
