Armored Saint heeft een mooi Dynamo verleden, ze speelden glansrijk hun eerste optreden in Europa op Dynamo Open Air, way back in time. En er zijn duidelijk bezoekers vanavond gekomen die dat nog mee hebben mogen maken. Ik ben meteen benieuwd wat de oudere garde zal vinden van de wat moderner klinkende Act of Defiance.
Helaas plagen geluidsproblemen het eerste nummer van Act of Defiance. Gelukkig zijn de heren geroutineerde muzikanten met een lange staat van dienst (Scar the Martyr, Megadeth) dus daar laten ze zich niet door van hun stuk brengen. Bij het tweede nummer is het geluid al in orde en is de zaal helemaal niet onaardig gevuld. De band speelt een mooi gevarieerde vorm van metal, soms wat harder soms een tikkeltje softer zonder in ballads te vervallen. Ook de zang van frontman Henry Derek kent die variatie. Soms schreeuwerig, soms melodieus blijven de nummers spannend genoeg. Ik heb van hun albums genoten maar live valt me nog meer op dat de heren gewoon goede nummers hebben gemaakt met een kop en staart.
De heren van Armored Saint kunnen terugvallen op een jarenlange ervaring. Zanger John Bush en bassist Joey Vera waren er al bij in 1982 en na een pauze waarbij John mocht zingen bij Anthrax timmeren ze sinds 1999 weer aan de weg. Die ervaring is duidelijk te zien. Fantastisch strak spel, een dijk van een stem en een geweldig zuiver geluid.
Aftrappende met March of the Saint, vast niet toevallig de eerste track van hun eerste album volgt na een paar nummers integraal het album Symbol of Salvation met het heerlijke Last Train Home als persoonlijk hoogtepunt. Het publiek zingt dat nummer ook lekker mee.
Als encore volgen o.a. Win Hands Down (nog een persoonlijke favoriet) en bij Can U Deliver klimt John zelfs de boxen op, wat een fantastisch gezicht is en nog meer kracht geeft aan het optreden.
Uiteindelijk mogen we stellen dat deze oude vossen hun streken nog niet hebben verleerd en een klassiek avondje metal neer hebben weten te zetten.