Adios Pantalones heeft zopas zijn volwaardig debuutalbum uitgebracht bij Drunkabilly. Daar hebben ze liefst tien jaar over gedaan. Op Playtime! grossiert deze Gentse band in old-school psychobilly, in de lijn van The Meteors, Nekromantix, Astro Zombies en Demented Are Go. Ook Batmobile en de Horrorpops zijn nooit ver weg. Wel blijven de bij andere psychobilly-bands klassieke horror-elementen in de teksten weg. In de plaats krijg je meer klassieke rockabilly-onderwerpen als liefdesverdriet en feesten en een hoop onzin over flamingo’s en roze buffels. De Gentenaars brengen hun muziek vooral met veel humor. Wat had je gedacht met zo’n groepsnaam. Op hun Facebookpagina staan de drie bandleden overigens fier te poseren met de broek op de enkels. Voor optredens houden ze die dan weer wel op.
Muzikaal staat Adios Pantalones als een huis. Op hun psychobilly valt niks af te dingen. Het samenspel, de solo’s, de tempowisselingen, de energie, …, alles zit strak in het pak. Bassist-zanger Nico Pantalone heeft geen smoothe stem, eerder een growl, maar dat doet weinig af aan de beleving.
Hoogtepunten op dit debuutalbum zijn zonder meer het furieuze Flamingo, het hyperkinetische Ragin’ Fury en het eindeloos-met-het-tempo-spelende Fool’s Crown. Muzikaal is de instrumentale afsluiter Vlaagske, met een vrolijk orgeltje erbij, best wel oké. Sjock is dan weer een halve tegenvaller. Deze openlijke sollicitatie naar een plek op het volgende Sjock-festival in Gierle, waar Adios Pantalones reeds in 2013 op de planken stond, had muzikaal en tekstueel wat sterker ingevuld mogen worden. Leuke song, maar ook nonsens heeft grenzen.
Adios Pantalones heeft een aangenaam debuut uitgebracht dat een frisse wind laat horen in de wereld van de psychobilly. Ze moeten niet nog eens tien jaar wachten voor het volgende album.