Admiral Sir Cloudesley Shovell – Don't Hear It…Fear It!

Dit trio, bestaande uit Bill Darlington achter de drumkit, Louis Comfort-Wiggett op de bas en Johnny Gorilla op gitaar en zang, noemt zichzelf Admiral Sir Cloudesley Shovell. Vernoemd naar een Engelse marineofficier uit de achttiende eeuw blijft het een mond vol. ASCS speelt op Don’t hear it…Fear it! muziek met een ongekende energie en krijgen het voor elkaar om de muziek van vandaag en de afgelopen decennia te combineren in verrassende nummers zonder helemaal retro te klinken. Eerlijke pure muziek waarbij bass, gitaar en drums elkaar versterken en opzwepen tot composities waarin het lijkt of ze elkaar continu naar voren lijken te duwen. Eigentijds met het karakter van de oude Black Sabbath, Hawkind, een vleugje Iron Butterfly en zelfs wat elementen van het wat onbekendere Birth Control. Openingsnummer Mark Of The Beast zet meteen de toon. Het drumwerk in dit nummer lijkt in een onophoudelijk tempo de snelheid te bepalen. Gitaar en zang met distortion staan centraal. In Devil’s Island is het echter het basgeluid dat de toon bepaalt. Langzaam startend voeren de heren het tempo langzaam op tot het lijkt te exploderen in een vernietigende uitbarsting van geluid. Chaos lijkt daarna in iDeath te worden ontward waarbij ook hier het bijzondere drumritme de accelerator is in het geheel, ondersteund door het heerlijke gitaarspel van Johnny. Snel en heftig. Red Admiral Black Sunrise lijkt het meest toegankelijke nummer van de cd met een meebrulrefrein. Tempowisselingen in het nummer geven het dat energieke element. Scratchin’ and Sniffin’ lijkt in eerste instantie het rustige nummer van de cd met een basloopje dat bij Morphine weggelopen zou kunnen zijn. Uiteindelijk klopt dit ook wel, met uitzondering van het tussenspel. Met The Last Run zit het tempo er weer stevig in. De lekkere riff in Killer Kane sleept zich voort naar het laatste nummer Beanstew. De ‘hidden track’ die na zeven minuten start en daarna in nog zeven minuten de cd afsluit. Ben je van deze tijd maar houd je wel van het geluid uit de jaren zeventig zonder oubollig over te komen, dan is ASCS absoluut een must voor je. Energiek, heftig en opzwepend. Vergeet niet om je bakkebaarden te laten staan als je ze gaat zien.