ÆOLIAN – The Negationist

Twee jaar na het debuutalbum Silent Witness komt de Spaanse melo-death band ÆOLIAN  via Black Lion Records met een opvolger. Dit wapenfeit heeft de naam The Negationist gekregen. Een bijzondere albumtitel dat mij laat afvragen wat ze ermee willen zeggen.
Wat is het dat de heren dan zo sterk ontkennen? Ze kunnen in ieder geval niet ontkennen dat ze op een hele mooie locatie wonen. Want vele Nederlanders kennen de Balearen vanwege de prachtige landschappen, mooie stranden en een heerlijke warme zee om in te dobberen. Niet echt direct een plaats waar je een band als deze verwacht.
Het album opent met de track Momentum. Snelle blastbeats van drummer Alberto Barrientos laten meteen weten waar je als luisteraar aan toe bent. De smerige grunts van Daniel Pérez, die mij af en toe aan Mille Petrozza laten denken, doen er een stevig schepje bovenop. De eerste echte melodielijnen vinden we pas in de tweede track We Humans. Maar die zitten er dan ook wel heel erg fraai in. De twee gitaristen Raúl Morán en Gabi Escalas weten waar ze mee bezig zijn en vullen elkaar erg goed aan. Animals burned heeft een akoestisch tussenstuk dat regelrecht van Mikael Akerfeldt is geleend. En ook in de volgende Unseen Memory liggen invloeden uit Stockholm er dik bovenop. Aan mij als groot Opeth-fan wel besteed maar dit kun je ook best zelf bedenken. Het is dat er geen cleane zang is op dit album, anders was het plaatje compleet. Blackout klinkt als een mix tussen oude Duitse thrash on speed en Judas Priest. Hoe verder het album vordert, hoe beter en gevarieerder de nummers zijn. Meer en meer afwisseling ook in instrumentarium.  In het begin vrij standaard en niet overal erg origineel.  Ze geven zelf aan dat er in de hoeken van In Flames, Ensiferum, Kreator en Amon Amarth gezocht moet worden. Daar kan ik mij wel in vinden, maar er zit meer in. The Flood heeft zelfs een flink portie folk aan boord. Reborn sluit het album na zo’n 50 minuten op een gedegen wijze af.
De conclusie van mij is dat het dan toch wel een tof album is met een grote lijst aan gast muzikanten. In totaal staan er, naast de 5 basisspelers, 9 extra namen op de lijst die ieder iets van piano, viool, spaanse gitaar, tuba of trombone aan het geluid toevoegen. Het zou wat mij betreft wel iets origineler mogen her en der maar dat mag de pret niet drukken. Gewoon lekker zelf opzoeken en proberen is het advies. Het overal geluid is in ieder geval dik in orde en is van de hand van Dan Swanö die achter de knoppen alles in balans heeft gebracht. Van mijn kant ook een compliment aan Juanjo Castellano Rosado die het prachtige artwork heeft gemaakt.