Aeverium – Time

De Duitse moderne, melodische metal band Aeverium kwam op 24 maart 2017 via Out Of Line Music met hun tweede album “Time” uit. Hun debuut album “Break Out” werd erg goed ontvangen door de fans en pers. Het was dan ook zo klaar als een klontje dat Aeverium zeker geen eendagsvlieg zou zijn en dat we van deze band meer zouden gaan horen. De band die gevormd is rondom frontman Marcel “Chubby” Römer en frontvrouw Aeva Maurelle hebben hard gewerkt aan hun nieuwste pareltje. Daar waar het eerste album duidelijk een debuut album was in sound en keuze van tracks is dit nu een stuk beter en professioneler. De unieke samensmelting van stijlen is naar een hoger niveau getild. Genoeg leukigheid om deze plaat van een mooie review te voorzien.
Het album steekt van wal met het beukende “Hunted”. Hier krijgen we gelijk te horen dat er hardere riffs en meer moddervette basspartijen gebruikt worden. De drums hebben ook een meer prominentere rol gekregen. Synth elementen zijn ook nadrukkelijker aanwezig waardoor er met vlagen een iets meer industrial toon wordt gezet. De balans tussen de duistere, diepe stem van Marcel en de lichte met vlagen bijna engel achtige stem van Aeva is ook veel mooier en overtuigender dan bij hun debuut. Ik hou er van! Perfecte opener.
Verder met de titeltrack “Time”. Deze heeft een iets lichtere en vrolijkere feel dan zijn voorganger. Marcel mag hier volop shinen met zijn cleane stem. Ik kan dit nummer niet anders omschrijven dan dat het een echte oorworm is. Het nodigd van begin tot eind uit om mee te gaan springen wat altijd goed is voor de live sfeer.
“What About Me” is nummer drie op het album. Dit nummer pakt het iets duisterder aan en dat is aan alles te voelen. De drumlijnen zijn pakkender en de gitaarriffs super strak. Ook mag Aeva hier veelzijdiger aan het werk gaan van catchy tot haar hoge bekende uithalen.
Verder de beuk er in met “Home”. Diepe basslijnen en rollende drums mogen het nummer aanvangen om afgewisseld te worden met de mooie engelen stem van Aeva. Het lichte stemgebruik geeft dit nummer een klein luchtiger effect om snel weer de beuk erin te mogen gooien en het weer iets zwaarder aan te pakken. Deze afwisselen vinden we door heel het nummer weer terug. De pakkende gitaarsolo halfweg het nummer mag zeker ook genoemd worden. Superstrak gespeeld valt hier niet omheen te komen.
Tijd om adem te nemen is er niet want al snel dient het volgende nummer zich aan en dat is “Brave new World”. Bij aanvang heeft deze track een heel erg Rammstein feel waarvan ik hoop dat die blijft en jawel hoor! Be carefull what you wish for, you just might get it. Heerlijk om ook de diepe grunts van Marcel weer te horen. Dit nummer zal het zeker live ook prima doen!
Nog steeds vol gas razen we verder met “Can’t Break Me Down”. Die voor een groot deel verder borduurt op zijn voorganger. Hier en daar mag Aeva wat hogere uithalen boven halen die veel overtuigender zijn dan op de debuut plaat. Voornamelijk blijft het stemgeluid wat catchyer. Zonder dat je er erg in hebt is het nummer alweer aan zijn eind.
Na alle geweld van vorige nummer is het tijd om het een tikkeltje rustiger aan te doen met “Resurrected”. Een welkome adempauze zonder ruimte te krijgen om in te kakken. Deze track heeft een ballad feel in het begin maar toch zit er een mooie opbouw in het nummer. Ook de rafelige randjes en rock feel zijn niet vergeten wat dit één van mijn favoriete nummers maakt al is dat lastig om te zeggen omdat het stuk voor stuk pareltjes zijn.
Gas op de krukas krijgen we met “Vale Of Shadows”. Misschien wel het meest bombastische nummer op de plaat. Deze doet mij dan met vlagen weer heel erg aan Korn denken met dan met een luchtig sausje er overheen wat Aeva heet. Ook dit nummer is een echte ear candy. Kippenvel van begin tot eind! Mijn voeten en benen hebben dan ook de grootse moeite om stil te zitten en al snel betrap ik mij er op dat ik haast in Playback show modus achter mijn bureau mee zit te blèren met de bijpassende armgebaren.
Nog twee tracks te gaan en dan zijn we alweer op het eind van dit album. “World Inside My Head” is nummer negen op het album en biedt wederom podium om mee te gaan springen op het ritme van dit nummer. Een typisch Aeverium nummer waar ieders kwaliteiten genoeg ruimte krijgen om te schitteren.
Als hekkensluiter vinden we “My Farewell”. De mooie en pakkende ballad van dit album. Mooi gebruik wordt er gemaakt van de chello wat het nummer een mooi ingetogen gevoel geeft. Een erg mooie afsluiter van dit geweldige album waar uiteindelijk iedereen nog een mooi moment krijgt om nog eens flink uit te pakken.
Het album om kort te gaan:
Het is duidelijk dat Aeverium hard heeft gewerkt aan dit album. Het album is beter en evenwichtiger afgemixt en samengesteld dan zijn voorganger. Hiermee laat de band pas echt goed horen wat ze in hun macht hebben en dat ze bereid zijn kosten nog moeite te sparen om een mooi product af te leveren. Met Time hebben ze dat zeker gedaan. Het album pakt je bij de kladden en gaat niet vervelen. Stuk voor stuk zijn de tien nummers perfect in balans. De tracks complimenteren elkaar wat erg fijn luistert. Stuk voor  stuk zijn het mooie bombastische nummers en echte easy listening nummers met een boodschap. Daar waar bij Break Out de band duidelijk nog zoekende was welke kant ze op wilden gaan is deze balans en weg nu wel gevonden. Elk bandlid krijgt de juiste plek om te shinen en overstemmen elkaar niet. Voor liefhebbers van Linkin Park, Disturbed, Korn en Rammstein zal dit album zeker in de smaak vallen. Een fijne plaat die je zeker in je collectie moet hebben.
Line up:
Aeva Maurelle – vox
Marcel “Chubby” Römer – vox
Michael Karius – guitar
Lars Dannenberg – bass
Andreas Delvos – keys, sounds
Bodo Stricker – drums
Tracklist:
Hunted
Time
What About Me
Home
Brave New World
Can’t Break Me Down
Resurrected
Vale Of Shadows
World Inside My Head
My Farewell