Jaren geleden toen ik metal begon te ontdekken was Satan de band die me als eerst aansprak in het genre. De lyrics die fantastisch werden gezonden door Brian Ross, het gitaarwerk van Rus Tippins en Steve Ramsey, drumwerk van Sean Taylor en de bass verzorgd door Graeme English maakte de klassieke line-up die op debuutplaat ”Court in the Act” speelden. Vanaf de eerste luisterbeurt wist ik het al: Satan is mijn favoriete metal band. Over de jaren heen heeft Satan ook nog als Blind Fury en Pariah bekend gestaan en een aantal line-up changes gehad. In 2011 kwam de klassieke Court in the Act line-up weer bij elkaar en brachten ze het album Life Sentence in 2013 uit. In 2015 was daar Atom to Atom en in 2018 Cruel Magic. De Cruel Magic tour was de eerste keer dat ik de band live zag. Ze speelden toen als vervanger van Saxon op Das Oktober Metalfest. Vorige week zag ik ze voor de tweede keer als onderdeel van de Earth Infernal tour.
After All
De opener van de avond was After All, een metal band uit Brugge die al met een hoop grote namen hebben gespeeld (waaronder King Diamond en Anthrax). Hier was al snel duidelijk dat het geluid niet best was. Echter heeft dat de sfeer niet minder gemaakt. Het kleine clubje mensen wat al in de mainstage stond genoot van de energie die deze band heeft en de strakke riffs. Door het geluid vielen de vocalen erg weg helaas. Een aangename verassing als opener, aangezien ik de band nog niet kende (althans deze band met die naam). Vooral nummers als ”The Judas Kiss”, ”Rejection Overruled” en ”Demons Raging” vielen erg in de smaak. Er werden meerdere nummers van het nieuwe album, Eos.
Vervolgens was het Zweedse Portrait aan de beurt. Een vrij jonge band nog, ze bestaan sinds 2006. Echter betekend dat niet dat ze daarom minder goed waren. Ondanks dat ik de meest recente albums al had gehoord was ik wederom aangenaam verrast met het optreden zelf. Hier was het geluid echter ook niet best. De vocalen van Per Lengstedt vielen hierdoor weg. Zowel op plaat als live is hij een fantastische vocalist. Gelukkig stond ik voorraan en kon ik hier en daar een stukje vocalen horen, spijtig dat ze grotendeels wegvielen. Instrumentaal was de band ook erg sterk.
Ook Portrait heeft dit jaar een nieuw album uitgebracht: ”At One With None”, waar ook het een en ander van werd gespeeld. Na de show was de band nog in The Jack te vinden. Ik heb een aantal van de leden nog gesproken, vanuit het gesprek kwam hun passie voor muziek mooi naar voren en dat was op het podium ook te merken. Ze communiceren mooi met het publiek.
Satan
Na Portrait was het zover. De band waar ik al zo’n 13 jaar fan van ben: Satan. Deze Britse metal legendes stellen nooit teleur. Brian Ross is 68, dat zou je niet zeggen als je hem ziet en hoort. Hij rent het podium op om ”Trial By Fire” te spelen en doet dat fantastisch. Wederom vallen de vocalen weg, wat extreem spijtig is. Instrumentaal viel het een en ander ook weg in de mix. De drums waren bij het ene nummer goed te horen, bij een ander nummer vielen ze weg. Tussen de nummers door vertelde Brian ons dat hij zijn favoriete show moest missen: Dr. Who. Daarnaast vertelde hij andere mooie verhalen uit zo’n 40 jaar Satan. Zo ook hoe fijn hij het vond weer bij Dynamo op het podium te mogen staan. In de binnenhoes van ”Court in the Act” staat een foto van Satan bij Dynamo met een groep fans die deze avond ook weer aanwezig ware
De band is met de jaren alsmaar beter geworden. Veel bands blijven vaak teveel in het verleden hangen, Satan echter niet. Het was een mooie afwisseling van oud en nieuw materiaal, met ”Doomsday Clock” en ”Burning Portrait” als hoogtepunten. Dat sommige nummers misschien gedateerd lijken te raken werd bij ”2025” even vernoemd. Nu kon het nog met de originele tekst worden gespeeld. Satan leek zich goed thuis te voelen en zorgde ervoor dat het publiek het ook naar hun zin had. De leuke verhalen van Brian zorgde voor een gezellige sfeer en het publiek zong enthousiast mee. Ook werd er goed gecommuniceerd tussen het publiek en de band. Een van de bezoekers vroeg een Blitzkrieg nummer aan, waarop het antwoord luidde: ”Wrong band. Well, I was in Blitzkrieg, but this is a Satan song”. Ook het nummer ‘”Dynamo” van Blind Fury werd aangevraagd, helaas hadden ze die niet geoefend. Als encore werd er nog een nummer ter ere van een van de bezoekers gespeeld.
Na de show was het nog mogelijk om even een praatje met de band te maken en was ook Rus bij Café The Jack te vinden. Een gezellige groep bandleden (en crew) die dit een onvergetelijke avond hebben gemaakt. De sfeer was fantastisch en werd er niet minder om door het slechte geluid. Dit is zonder twijfel voor herhaling vatbaar.