Agnes Obel – Citizen Of Glass

Haar debuut Philharmonics (2010) en opvolger Aventine (2013) staan vol met ingetogen melancholische nummers waarop de mooie zang van Agnes vooral ondersteunt wordt door piano, cello en viool. Op Citizen Of Glass experimenteert Agnes Obel meer, maar zonder haar zeggingskracht te verliezen. Dit doet ze met muziekinstrumenten, haar stem (o.a. haar mannelijke stem op Familiar), maar ook met de songstructuren zelf. Wel blijft het ten alle tijden herkenbaar Agnes Obel. Op Citizen Of Glass verwijst Agnes Obel naar het Duitse concept, der gläserne bürger: een wettelijke term over hoeveel privacy een individu heeft. Als artieste stel je jezelf ook iedere keer opnieuw open. Jezelf iedere keer weer een beetje van glas maken zodat iedereen alles van je zou kunnen weten. Dat doet ze op geheel eigen wijze en nog steeds op een emotionele, melancholische manier. Regelmatig slechts alleen ondersteunt door piano en achtergrond zang zoals op de fantastisch gevoelige afsluiter Mary en het breekbare Citizen Of Glass. Aan de andere kant laat ze horen dat muziek met dezelfde basis heel anders kan klinken. Luister maar naar het dwingende, bijna hypnotiserende Trojan Horse. Verder laat ze andere (wereld)muziekinvloeden toe, maar dit doet ze niet op de geijkte manier. Het ondoorgrondelijke Golden Green, het opmerkelijke Familiar en de onnavolgbare detaillistische overgangen in opener Stretch Your Eyes zijn daar voorbeelden van. Het resultaat is een erg interessante, transparante reis in de ziel van Agnes en een album die gaat strijden om de titel ‘plaat van het jaar’.
http://www.agnesobel.com/