Het Zweedse Agusa laat er geen gras over groeien. Het kwartet bestond aanvankelijk uit Tobias Pettersson (basgitaar), Mikael Ödesjö (gitaar), Dag Strömkvist (drums) en Jonas Berge (orgel) en kwam voor het eerst begin 2013 bij elkaar. Het viertal vertrok vervolgens naar het mooie Zweedse platteland om in het plaatsje Agusa enkele jamsessies te doen. Daarmee was gelijk de bandnaam een feit. In de herfst van dat jaar gingen ze de studio in om hun debuut Högtid op te nemen, dat begin 2014 uitkwam. Daarna vertrok drummer Strömkvist, waarop Tim Wallander zijn plaats op de drumkruk overnam. Met Jenny Puertas werd tevens een fluitist verwelkomd. In deze bezetting volgde in 2015 het album Twå (Zweeds voor 2) en in 2016 het live-album Katarsis. De tonen van deze schijf waren amper verstomd of daar ligt nu, in 2017, het derde studio album Agusa.
Agusa speelt authentieke zeventiger jaren progressieve rock. Het ruime aandeel van orgel en het vervormde gitaargeluid geven de muziek regelmatig een psychedelische inslag. Daarmee schurkt de band aan tegen groepen als Hypnos69 en Astra. Het ruim aanwezige spel op dwarsfluit kan ook bij de fans van Focus en Camel een blos op de wangen doen kleuren. Daarnaast geeft dat de muziek regelmatig een folky twist.
De Zweden houden niet van korte nummers. Voor minder dan tien minuten per nummer lijkt men het bed niet uit te komen. Tegelijk hanteert de band de zeventiger jaren speelduur van destijds de LP. En die lag zelden of nooit boven de 40 minuten. Op dit schijfje maakt Agusa daarop een uitzondering. We tellen vijf nummers, variërend van vijf tot iets meer dan tien minuten. Het tilt de cd tot een totale speelduur van maar liefst 43 minuten.
Dit album is net als al zijn voorgangers fijne kost voor de liefhebber van nostalgie. Met hoofdletters geschreven. Vernieuwing komt in het woordenboek van de band niet voor. En dat kan in tijden waar alles steeds maar sneller lijkt te gaan juist een rustpunt zijn. In gedachte zie ik de vijftigers, zestigers en zeventigers van deze tijd al rennen of klikken. Op (de digitale) weg naar hun platenleverancier. Maar ik daag hierbij vooral de jongere generaties uit tot een bezoek aan het muzikale museum, afdeling Agusa.
Agusa – Agusa
355
vorig bericht