De in Nederland aangespoelde Fransman Alain Verdier is een oudgediende in de muzieksector. Hij is sinds de jaren ’60 actief in bandjes en met en voor projectjes. Verdier hing lang rond in België en heeft altijd wel iets met Nederland gehad. In The Shakes, één van zijn eerste Belgische rockbandjes, was Dany Lademacher gitarist, de Belg die later zou opduiken in de Wild Romance van Herman Brood, en daarna in Innersleeve, Vitesse en aan de zijde van Bart Peeters in The Radios. Twee van de zangers van The Shakes waren Nederlanders. Na The Shakes startte Verdier de psychedelische band Ashram, met alweer een Nederlander: Jan Bersma van Yellow Temple. Na nog wat muzikale avonturen geeft Verdier er in de jaren ’70 muzikaal de brui aan om zich te richten op fotografie, film en literatuur. Vanaf de jaren ’90 begint hij opnieuw op te nemen, te componeren en te producen, voor andere artiesten. In 2018 bracht hij als Antidote, een duo met Khadija Othman, het prachtige album Emotions Singulières uit. Dat album twijfelde tussen Gainsbourg, Air en jazzy synthwave. In de review van dat album schreven we dat sommige tracks smeken om een vette gitaarlick, maar aan die verleiding kon Verdier toen weerstaan.
Het moet zijn dat die opmerking toch blijven hangen is bij Verdier, want de beste track op zijn nieuwe solo-album Evidences is Femme Lady Dame, met leuke gitaaraccenten van Dany Lademacher. Daarmee is het nog geen wild rock-anthem, maar wel verdomd catchy en een beetje mysterieus. De overige tracks op Evidences liggen in het verlengde van Emotions Singulières, maar dan speelser, vrolijker, swingender en met meer experiment. Inhoudelijk zet Verdier de vrouw op een voetstuk en steunt hij hen speels in hun strijd voor gelijke rechten. Beetje jammer dat Verdier de vrouwen dan niet zelf het woord geeft. Zijn Antidote-kompaan Khadija Othman mag wel meedoen op Trance Dance en actrice Aïssatou Diop op Pourquoi en Comme Des Moutons, toch blijven we wat op onze honger en lijkt het erop dat Verdier in de eerste plaats een liefhebber is van vrouwelijk schoon. Dat blijkt al zeker uit de clip, met een knipoog naar Verdier’s verleden als modefotograaf.
Evidences is een leuk album. Onderhoudend en op geen enkel moment wil je doorspoelen. Mocht het zijn dat Alain Verdier inderdaad de Rockportaal-reviews ter harte neemt: het vuurwerk dat de combinatie Verdier-Lademacher levert hadden we graag in nog meer tracks zien terugkeren. Misschien op een volgend album?
Alain Verdier – Evidences
389
vorig bericht