Alan Parsons Live Project – 013 (Tilburg) 14/08/2019

Op deze woensdagavond had 013 in Tilburg de legendarische Britse producer, musicus en componist Alan Parsons weten te strikken voor een eenmalig concert in Nederland. Alan Parsons begon zijn carrière als muziektechnicus bij Abbey Road Studios en werkte mee aan diverse grote hits van o.a. The Beatles, Pink Floyd, John Miles en Al Stewart. In 1975 richtte hij samen met Eric Woolfson The Alan Parsons Project op en samen scoorden ze monsterhits met nummers als Sirius en Eye In The Sky.
In de daarop volgende jaren kreeg hij grote bekendheid dankzij de combinatie van progressieve rock, met in die tijd superieure studiokunstjes, en bracht hij de belangrijkste albums van zijn carrière uit met als eerste Tales of Mystery and Imagination. Alle albums van het Alan Parsons Project die hierna volgde, is een oceaan van geluiden, mooie melodieën en tekstuele hoogstandjes die doen denken aan het werk van Pink Floyd, Todd Rundgren, ELO en Genesis. Alan Parsons wordt vandaag de dag nog steeds gezien als de sonic master of progressive rock. Maar genoeg hierover en terug naar het concert.
Om klokslag half negen komt de Alan Parsons Live Project, die naast muzikant, zanger Alan Parsons uit zanger P.J. Olsson, gitarist/zanger Jeff Kollman, gitarist/achtergrondzanger Dan Tracey, saxofonist/zanger Todd Cooper, drummer Danny Thompson, bassist Guy Erez en toetsenist Tom Brooks bestaat het podium op, en werd er in de goed gevulde grote zaal voortvarend gestart met One Note Symphony, afkomstig van zijn laatste album The Secret, en Damned If I Do, dat van het uit 1979 album Eve afkomstig is. Beide nummers werden door het publiek goed ontvangen en het was een heel mooi begin van de avond dus. Maar bij het derde nummer, Don’t Answer Me, dat tevens een van zijn grootste hits is, komt het publiek echt los en wordt er links, rechts, voor en achterin zaal luidkeels meegezongen.
En gedurende de show werden er prachtige vertolkingen van het laatste album The Secret, waaronder Miracle, As Lights Fall en The Limelight Fades Away ten gehore gebracht. Maar ook de oude, de voor mijzelf meest mooiste werkstukjes werden niet geschuwd, waaronder het eerder genoemde Don’t Answer Me,  Luciferama, I Robot, Old and Wise en Sirius / Eye In The Sky,  en ze werden waar mogelijk door het publiek inclusief ondergetekende luidkeels meegezongen. Echt zo machtig mooi. Alleen de gedachte bezorgd mij opnieuw kippenvel. Er werd afgesloten met het Pink Floyd achtige, The System of) Dr. Tarr and Professor Fether en Games People Play . En ik moet zeggen. Wat een schitterende finale. Dit was een van de mooiste concerten die ik in lange tijd gezien/gehoord heb. Zowel de nieuwe als de tijdloze oude nummers werden door de band, die uit alleen maar topmuzikanten bestaat op sublieme wijze ten gehore gebracht. Topavond dus!
Setlist: One Note Symphony, Damned If I Do, Don’t Answer Me, Time, Breakdown / The Raven, I Wouldn’t Want to Be Like You, Miracle, Luciferama, Psychobabble, Don’t Let It Show, I Robot, As Lights Fall, Old and Wise, Can’t Take It With You, Limelight, Standing on Higher Ground, I Can’t Get There From Here, Prime Time, Sirius, Eye in the Sky – Encore: (The System of) Dr. Tarr and Professor Fether, Games People Play