Een nieuw album dat bol staat van de rock’n roll en teksten over vrouwen en drank, van onze Zuiderburen.
De vierkoppige formatie Albert’s Bastards brengt een album vol met stevige recht-toe-recht-aan rock. Geen poespas, geen trucjes, gewoon spelen. Het is aan de nummers af te horen dat de heren zich kostelijk vermaken, en dat is mooi. De band bestaat uit gitarist/zanger Steve Gillespie, gitarist Kevin Labbeke, drummer Tim Selleslagh en bassist Fré Houtsaeger.
Inferno is het eerste nummer, het gaat over een bloedmooie vrouw (she looks like a pornstar, extra large headlights) die je amper kunt bijhouden. Tekstueel is het een voorbode voor de kmende nummers, maar ook muzikaal is het direct raak. Stevige rock met de perfecte rauw omrande vocalen van Gillespie.
De nummers gaan over over vrouwen en relaties zoals bijvoorbeeld in King Size. Maar ook de drank vloeit rijkelijk, tekstueel gezien. De twee gitaristen weten een solide muur neer te zetten, waarna bas- en drumpartijen de naden dichtvoegen. Er staat een enorm brok van energie te wachten voor degene die een live conccert gaat bezoeken, dat staat wel vast. En gezien het materiaal op dit album, wordt het een geweldige show.
Ten slotte nog een leuke anekdote, in het dankwoord is er ook ruimte gemaakt voor een bedankje aan koning Albert 2 van Belgie. Voor de liefhebber van stevige n0-nonsens rock is dit album een absolute must.
Albert's Bastards – Wine, Women & Song
287