Een nieuw album van shockrocker Alice Cooper, nieuw maar met bekende onderwerpen.
Cooper is niet alleen druk met hobby band Hollywood Vampires, er is ook tijd voor eigen materiaal. Een dag voor het optreden op Pinkpop met vrienden Johnny Depp en Joe Perry komt de eerste single I’m Alive uit. In het nummer stelt Cooper zichzelf voor, alsof dat nog nodig is na al die jaren.
Master Of Madness, Sultan Of Surprise, Father Of Fright, zo maar wat namen die hij in de loop van de jaren heeft gekregen. Hij is opgehangen aan een galg, onthoofd op het podium en keert telkens weer terug uit de dood. Kortom, hij is het stukje hemel in de dagelijkse hel.
Op het album wordt Cooper bijgestaan door zijn vaste band die hij eigenlijk alleen ziet wanneer ze op tournee zijn. Deze keer wordt de band vanaf het begin bij de nummers betrokken. Gitaristen Ryan Roxie, Tommy Henrikson en Nita Strauss vormen samen met bassist Chuck Garric en drummer Glen Sobel de muzikale basis van het album.
De nummers zijn zoals je van Cooper kent, en verwacht. Stevige melodieuze rockers met pakkende koortjes. Tekstueel sluiten enkele nummers perfect aan op de albumhoes en -titel. White Line Frankenstein gaat over een trucker die woont en leeft op de snelweg, Big Boots gaat over die goddelijke serveerster met die enorme voeten die ontmoet wordt in een wegrestaurant. En je weet wat ze zeggen over vrouwen met grote voeten, aldus Cooper.
Cooper geeft in het nummer Rules Of The Road tips over het net zo succesvol worden als hij. Regel één: pak altijd het geld, regel twee: onthou dat je altijd het geld moet pakken, regel drie: vergeet niet te onthouden dat je altijd het geld moet pakken. In welke vorm dan ook, je gaat voor het geld. En als je dit altijd doet en je wordt 27, ga je dood. Een subtiele verwijzing naar de Club van 27? Wie zal het zeggen.
Al met al dertien heerlijk in het gehoor liggende rocksongs, overgoten met het bekende Cooper sausje. Voor de fan ouderwets smullen, voor degene die nog nooit iets van Cooper heeft gehoord (kan dat?), is het album een mooie kennismaking. Stevige riffs, ruige solo’s en stuwende drums dragen de karakteristieke vocalen van Cooper door de speakers. Hij heeft weer een geweldig album afgeleverd!