De Belgische band All I Know bestaat al een hele tijd. In 2008 kwam hun album Vanity Kills uit en dat album kreeg in 2021 een re-release op vinyl. Na een reeks bezettingswissels en de coronapauze is All I Know nu klaar om alle harten te veroveren met hun jaren ’80-sound. De nieuwe EP Stiletto Nightmare moet hen opnieuw op de kaart zetten.
Op deze nieuwe release horen we catchy rock die schippert tussen hair metal van de jaren ’80 en ’90 (Bon Jovi, Poison, Van Halen, Europe, …) en synth driven poprock als A-Ha en Duran Duran. Soms klinkt All I Know wat gladjes, gepolijst en braaf, dan weer knallen ze met een over-the-top gitaarsolo. Er zijn wel meer bands die vandaag die 80’s sound omarmen. Dan denken we als referenties aan onder meer Mr Myst, Big Red Fire Truck, Cardinal, The Hawkins en Kissin’ Dynamite. De meeste van deze referenties zitten dan misschien eerder aan de iets hardere kant van het spectrum van All I Know.
Slechts vier tracks op deze EP. Openingstrack Can’t Get You Out Of My Head is geen cover van Kylie Minogue. Hier klinkt All I Know heel poppy (Cock Robin, Mr Mister, China Crisis, …). Meezingbaar, catchy, synths die de bovenhand hebben en een ietwat doorsnee gitaarsolo.
As Long As The Night Goes begint met een leuke drive maar valt wat plat voorbij de intro. Inzake songopbouw en lyrics had dit een nummer van pakweg Starship kunnen zijn. Playin with Fire doet ons rockhart wel sneller slaan: leuke intro, meer testosteron en clichés in de lyrics en in de muziek. Hier zit die over-the-top gitaarsolo in. In de context van het laten herleven van de jaren ’80 past die heel mooi in het plaatje.
Het vierde nummer is een cover. Hidin’ From Love was niet de allereerste single van Bryan Adams, wel de eerste single van zijn debuutalbum in 1980. Niet zo heel bekend dus, want Adams is pas veel later echt doorgebroken. Bryan Adams heeft van deze track drie jaar geleden nog zelf een nieuwe versie opgenomen. Het is leuk dat een band als All I Know de hele geschiedenis van een voorbeeld-artiest als Bryan Adams kent. En ze spelen de song niet klakkeloos na. Ze voegen er synths aan toe en accentueren de kwaliteiten ervan. Een leuke ontdekking, deze cover.
Op deze EP blaast All I Know ons niet van onze sokken. Voor een EP-titel als Stiletto Nightmare zit er maar weinig gevaar en dreiging in de muziek en de lyrics van de vier songs. Als we die niet-ingeloste verwachting even buiten beschouwing laten, is dit een prima leuke EP die ons doet watertanden naar een volgend full album.