All Things Fallen – All Things Fallen

Het is een publiek geheim dat uit Zweden tal van kwalitatief goede melodieuze en symfonische metal bands komen. Op een of andere manier blijkt het Scandinavische klimaat een zeer goede voedingsbodem te zijn voor dit genre.
Met de nieuwe formatie All Things Fallen kan een nieuwe naam worden bijgeschreven. Initiator van deze band is Markus Sigfridsson, gitarist van onder andere de Zweedse groepen Darkwater en Harmony. Zoals vaak bij bandleden vond hij het tijd om uit de schaduw van zijn eigen bands te stappen en zijn eigen muzikale ideeën wereldkundig te maken. Het toeval wil dat een andere Zweed, Per Wiberg, zeer recent diezelfde stoute schoenen heeft aangetrokken.
Naast Markus Sigfridsson op gitaar, basgitaar en toetsen, bestaat All Things Fallen uit zanger Erik Tordsson (gitarist van End Of September) en drummer Leo Margarit die we kennen als drummer van Pain Of Salvation. Deze samenwerking heeft geleid tot het debuutalbum All Things Fallen. Het zal niet bevreemden dat de muziek in het straatje zit van Darkwater en Harmony. En uiteraard ook Symphony X, Seventh Wonder en Circus Maximus. Maar er zijn wel degelijk verschillen die wat mij betreft dit trio onderscheidend maakt. Waar bij veel bands in dit genre toetsen ondersteunend zijn en spaarzaam op de voorgrond treden, zijn deze op dit album veel prominenter aanwezig. Zoals het intro van openingsnummer I Wait For You. Een nummer wat vanwege de power en de vrij hoge en doordringende zang van Erik Tordsson ook doet denken aan het Duitse Vanden Plas.
Dat de band een enorme drive heeft maar power op het juiste moment kan doseren laat men horen in Mirages. Het nummer is doorspekt met vlotte toetsen loopjes en een furieuze gitaarsolo van Sigfridsson. Op In The Divine neemt men gas terug. We horen gesproken teksten die overgaan in een stuk met mid-tempo gitaarriffs. Doordat Tordsson zijn stem regelmatig laat zakken en de toepassing van viool (gespeeld door Maria Grigtoward) ontstaat veel variatie. Halverwege volgt een prachtig stuk op toetsen met weer die gesproken teksten, gevolgd door een spetterende gitaarsolo. Naar het einde toe krijgt het vioolspel een grotere rol en ontstaat een licht Oriëntaalse sfeer.
Ex Nihilo gaat van start met veel orkestratie en symfonische toetsen waardoor een gotische sfeer ontstaat. De stuwende drumpartijen creëren bovendien een zalige groove. De vocalen van Tordsson houden regelmatig het midden tussen zang en declamatie. Markus Sigfridsson onderscheid zich door wellicht zijn beste solo op het album. Zijn gitaarspel klinkt een stuk vrijer dan wat hij bij Darkwater en Harmony laat horen. When Your Heroes Fall kent een aarzelend begin maar gaat al snel over in een energiek stuk powermetal. Leo Margarit gaat flink los op zijn dubbele bassdrum, waar ik persoonlijk niet van gecharmeerd ben. Ook de gitaarpartijen gaan mee in het vaak ultra-hoge tempo.
Hoogtepunt van het album is het ruim negen minuten klokkende Introspection. De intro is somber en donker met piano, synthesizers en gedragen gitaarspel. Stilaan ontwikkeld zich een mid-tempo nummer die het midden houdt tussen progrock en progmetal. Er is ook ruimte voor orkestrale intermezzo’s. De eerder aangehaalde referentie Vanden Plas is volledig van toepassing op dit nummer. Maar in het tweede deel van het nummer is ook Amaseffer vaak dichtbij. Vooral door de van drama voorziene zang van Erik Tordsson die hier sterk doet denken aan een mix van Andy Kuntz en Mats Levén.
Met dit titelloze debuutalbum heeft All Things Fallen haar visitekaartje afgegeven. Liefhebbers van Darkwater, Harmony, Vanden Plas en aanverwante bands kunnen niet om dit album heen.