Vanavond zijn we noordwaarts afgereisd, althans, net over de Maas, richting Nijmegen. Vanavond zullen we in Doornroosje een aantal up tempo bands horen en zien, waarvan Amaranthe de hoofd act zal zijn. Het bord uitverkocht, sold out, ausverkauft prijkt boven aan de kassa, dus het belooft volle bak vanavond! Voor een doordeweekse avond lang niet slecht. De show is het begin van de europese tour voor Amaranthe, genaamd Massive Addictive, naar het nieuwe album wat al eventjes uit is.
We trappen de avond op tijd af met Santa Cruz, echte Finse glam metal! Het volgestouwde podium bied weinig ruimte tot beweging, de kleine bassist trekt zich daar echter weinig van aan en stuitert van voor naar achter. De langharige blonde heren beginnen gelijk lekker stevig en het publiek is halverwege het eerste nummer al enthousiast en klapt lekker mee. Alle vier de heren laten horen aardig te kunnen zingen. Menig refrein is meerstemmig en zingt lekker makkelijk mee en. Met drie gitaren, waarbij alle twee de gitaristen fijne solo’s laten horen is er geen man zonder instrument op het podium. Het tempo blijft er goed in. Naar mate de set vordert worden de nummers beter net als het gitaarwerk, drum partijen en de zang. Hele fijne opwarmer!
Het wordt donker in de zaal, bel gelui en sinistere zang kondigen iets erg donkere aan. Engel laat zich gelijk van zijn hardste kant horen met Salvation. Moordend snel tempo wisselt zich af met melodieuze refreinen. Harde grunts worden gemengd met cleane zang die er best mag zijn door Mikael. Het tweede nummer Your 
Shadow Haunts You is een heerlijk headbang tempo om te horen en is wat toegankelijker.
Het derde nummer, Casket Closing, echter gaat bij vlagen enorm los met en enorm harde dubbele bas. Het publiek vind het zo te zien al erg goed en er is zelfs voor korte tijd een pitje. De drummer, Oscar, valt hier verreweg het meeste op. De dubbele bas drum die hij laat horen is ontstellend snel en wordt “puur natuur” gedrumd! Een aantal nummers later laat de band horen ook van een traag tempo een enorm krachtig geheel te maken. Het refrein is bijna een ballad en doet de set goed. Even pauze, maar toch niet helemaal.
Marcus, gitarist van de band, laat zich bij een van de nummers van het nieuwe album Raven Kings ook van zijn beste kant zien, hoog tempo is de band toch wel op het lijf geachreven. Ik vraag me alleen af waar die pit blijft 🙂
Untill Eternity Ends is de laatste voor vanavond. Nog een keer mogen we genieten van het moordend drum tempo, de grunts van de zanger en de melodieuze gitaren. Heren, jullie mogen nog eens naar Europa komen!
Tijd voor Amaranthe! Het podium is ontruimd, de backdrop hangt en de intro muziek en tekst klinkt. Onder luid geklap van het publiek gebeurt er nog eventjes niets. Na heel even komen toch alle bandleden een voor een het podium op. Als iedereen eenmaal staat, beukt het los met digital world. Dat het publiek hier voor de hoofdact is gekomen is volkomen duidelijk. Alles wordt woordelijk meegeblehrd. Met Invincible gaat het tempo lekker verder. Langzaam aan verandert de zaal in een grote springende massa, onder het genot van de stem van Elize, die er zoals altijd weer fantastisch uit ziet. In 1.000.000 lightyears away komt haar stem nog een beetje beter uit, ook vanavond is ze weer enorm goed bij stem. Ondersteund door Jake E met zijn cleane zang aan de ene kant en grunt aan de andere kant door Henrik is dit een onverslaanbare combinatie. Als er dan ook nog fantastische gitaarsolo’s langs komen van Olof is het plaatje compleet.
Elize spreekt het publiek even toe en vraagt even hoe lang het geleden is dat ze hier waren. 2013? Al weer twee jaar geleden! Of we een paar nummers van het nieuwe album willen? De reactie laat niets te gissen over… Ja! Dat doen ze met Over and Done. Jake komt het podium op voor deze prachtige ballad om deze samen met Elize ten gehore te brengen. Infinity is de volgende, waar weer duidelijk wordt hoe goed Jake en Elize’s stem bij elkaar passen. Massive Addictive volgt nu, met een wat trager ritme.
Na een aantal nummers neemt Jake even het woord en probeert Nijmegen uit te spreken, maar dit lukt voor geen meter. Ook bassist Johan waagt een poging nadat hij wordt uitgedaagd door Jake, maar maakt er evenmin iets van! Dan maar Afterlife! Aan interactie met het publiek is ook geen gebrek. Crowdpleasers als altijd nemen ze tijdens het spelen de moeite om handen te schudden, een boks uit te delen en lekker actief te zijn met het publiek, er wordt bij menig fotograaf eens lekker recht in de lens gekeken. Bij Electroheart is het publiek weer een grote springende menigte!
Er volgt even een pauze zo lijkt het, maar niets is minder waar. We worden getrakteerd op een forse drumsolo! Morten mag zich even lekker uitleven, wat natuurlijk ook even dienst doet als pauze voor de rest van de band. Als Elize Amaranthine inzet wordt het begin van het nummer volledig gezongen door het publiek, waar ze zichtbaar erg van onder de indruk is.
Ook goede artiesten kennen de setlist niet altijd uit hun hoofd. Jake is even kwijt waar ze gebleven zijn, hij is de setlist kwijt en is mogelijk gejat van het podium. Het papier wat hij vind is overduidelijk NIET de setlist :). Dan nog maar een laatste keer tijd om te springen. Het publiek springt zo gelijkmatig dat je de vloer op een neer voelt gaan! Call out my name is hier uitstekend voor geschikt natuurlijk.
Het podium is ineens leeg. We want more klinkt even uit het publiek, maar dan komt Johan toch even polshoogte nemen. Hij tracht het publiek orders te geven en herrie te laten maken, maar besluit na even proberen en een hoop gelach uit de zaal dat we een stelletje eikels zijn en drinkt er maar een op onze gezondheid, het is nodig, Proost!
De toegift begint met Automatic. Tijdens het nummer krijgt Elize een roos aangeboden die ze verbaasd aanneemt van een dankbare fan. Uiteraard word de roos nog even tussen de tanden geklemd om te poseren. Dynamite is de volgende, waar Elize nog een keer alles uit haar fantastische stem perst. Het laatste nummer wat ingezet wordt is, wat ook al gesuggesteerd werd uit het publiek, Drop Dead Cynical. Na het nummer neemt Jake opnieuw het woord en bedankt het publiek, en de crew en Frank die de Nederland hun pr doet. Als allerlaatste krijgen we The Nexus, wat opnieuw ontaard in een enorm spring feest, maar dan is het toch jammer genoeg echt afgelopen.
De band blijft live een geweldig fenomeen. Het unieke van de drie zangstemmen bij elkaar, versterkt door een enorm goed en sterk stuk gitaar. In vergelijking met twee jaar geleden is het minimaal net zo goed en de nieuwe nummers nog beter.
Facebookpagina Santa Cruz
Facebookpagina Engel
Website Amaranthe