Het album steekt van wal met The Score. Een track die gelijk laat horen dat Amaranthe er een goede aan heeft gedaan om Nils nu in de gelederen te hebben. Een lastige lijkt mij om de opvolger van Jake E te zijn. Dat doet hij gelukkig met verve en tijdens het album laat hij meerdere keren horen dat hij niet ondergesneeuwd word door Elize en Henrik.
Verder met 365. Van deze track verscheen een poos geleden al een videoclip. De eerste kennismaking met het nieuwe materiaal gaf dan in eerste instantie ook een WTF in mijn hoofd. Eentje in de goede zin dan. Het is goed te horen dat Amaranthe hun overduidelijke sound nog steeds bewaard hebben, je herkent deze namelijk gelijk uit duizenden. Alleen dikken ze hem hier en daar aan met wat meer electronische passages. Ook worden de baslijnen wat dieper opgezocht. Inferno is typisch zo een track die flink de beuk erin gooit. Ook Elyze mag een wat meer catchy stem gebruiken waar ze prima mee weg komt. Zoals ik net al zei worden de diepere basslijnen niet gemeden. Ook in deze track is dit niet geval. Als je dacht dat schuilen in de kelder je kan helpen dan heb je het mis want probeer de schuilkelder eronder maar te gaan vinden. Mijn persoonlijke favoriet!
Countdown bied voor Nils meer ruimte om zijn kunnen te laten horen. Niet op een zoetsappige manier maar vol overtuiging. Helix borduurt netjes op zijn voorganger verder. Dream gooit flink de beuk er in op basslijnen maar de zang is juist subtieler met zelfs rapstukken ertussen. Rap bij Amaranthe? Jazeker! Weer een nieuwe invloed en die smaakt naar meer.
GG6 wind er juist geen doekjes om. Ook hier wordt weer rap gebruikt maar dan uiteraard op de Amaranthe manier overgoten met een vleugje metalcore. Flink de beuk erin en recht in je gezicht track! Dat is smullen! Net als een stroopwafel die aan je gehemelte blijft plakken. Dan mag je nog lang genieten van de nasmaak. Dat is GG6! We gaan verder met Breaktrough Starshot waar ik live al de springende mensen al voor mij zie. En track die hier prima voor uitnodigt. My Haven is een prima track maar blijft niet lang in mijn hoofd hangen helaas.
Iconic geeft flink weer gas bij. Voor de liefhebbers van trash metal zal deze track zeker werken. Wees voorbereid op een vette moshpit als deze live gespeeld wordt.
Rustig aan wordt er gedaan met de ballad Unified. Hier mag Nils echt gaan shinen. Daar waar Elize veel ruimte heeft gehad in de vorige tracks doet ze juist hier een klein stapje terug. In duet werken de stemmen ook prima. Ogen dicht en wegdromen maar.
Als hekkensluiter vinden we Momentum. Nog een laatste keer mag er gas gegeven worden.
Het album om kort te gaan:
Ook hier laat Amaranthe horen dat ze weer de grenzen van vernieuwing hebben opgezocht. Amaranthe heeft hun sound nog gerafineerder weten aan te dikken en zelfs verrijken. De diepe baslijnen worden niet geschuwd. Het poppy, groovy gevoel is nog steeds overvloedig aanwezig. Tijd voor verveling is er niet want elke track volgt zijn voorganger prima op. Rustmomenten zijn er weinig des te meer gas wordt er gegeven. Vernieuwing vinden we in passages van rap, metalcore, trahmetal.
The thema’s die Amaranthe zijn ook diepgaander dan de vorige albums.
Voor liefhebbers van poppy, groovy, metalcore, trash metal, rap, pakkende gitaarsolo’s, diepe basslijnen is dit een album wat zeker in de collectie thuis hoort.
Tracklist:
The Score
365
Inferno
Countdown
Helix
Dream
GG6
Breakthrough Starshot
My Haven
Iconic
Unified
Momentum
Line Up:
Elize Ryd – Vocals
Henrik Englund Wilhelmsson – Screams
Nils Molin – Vocals
Olof Mörck – Guitar, Keys
Johan Andreassen – Bass
Morten Løwe Sørensen – Drums