Tuomas, jij was vroeger gitarist in de band, nu toetsenist. Vanwaar de verandering?
Toumas: Het leek me gewoon leuk om te proberen, om op die manier mijn perspectief wat te verbreden. Del laatste tijd denk ik er vaker over om de gitaar weer op te pakken en beide rollen te gaan vervullen, misschien ook op het podium.
Zijn jullie al vaak buiten Finland geweest, om op te treden?
Tuomas: Ja, we zijn al twee keer een dag of 30 met Epica op toernee geweest, in 2008 en 2009. Daarnaast hebben we al op een paar festivals gestaan, zoals op Sweden Rock en ook op Islington in Groot Brittannië. We hebben zelfs opgetreden voor Kamelot…
Heidi: …mijn favoriete band!
End of Eden is uitgebracht in december 2010, wat waren de reacties er op?
Tuomas: Hmmm… de fans waren er blij mee, volgens mij, maar het blijft moeilijk om een album te maken dat… (twijfelt)
Heidi (valt in): “…we kregen in ieder geval goede recensies!”
Tuomas: “Ons label, Spinefarm, is overgenomen door Universal Music Group.”
Heeft dat veranderingen teweeg gebracht?
Tuomas: Onze eerste twee albums werden uitgebracht op kleinere labels en onze indruk is dat Spinefarm een grotere inspanning verricht om ze in Europa te distribueren. Dat is goed voor de verspreiding.
Tuomas: Ik denk dat we alles bij elkaar, CD-verkopen en downloads, 8.000 – 10.000 exemplaren hebben verkocht van onze laatste CD. Daar is Japan bij inbegrepen. Daar loopt de verkoop het best. Maar daar moeten we het niet van hebben. Wat enorm helpt is de (Xbox en PS3) game Rockband – een soort Guitar Hero. Inmiddels is daar een netwerk-versie van verschenen. Al onze composities zijn toegevoegd aan de collectie van Rockband. Via dat kanaal worden de meeste songs verkocht en dat gebeurt vooral in de VS. In totaal zijn onze composities al 100.000 keer binnengehaald.
Er gaat een wereld voor me open! Dat lijkt me een aardige aanvulling op je inkomen, niet?
Tuomas: Zeker! Je ziet dit overal in de muziekwereld – CD-verkopen dalen en steeds vaker wordt muziek digitaal binnengehaald via games en internet. Rockband is een geweldige aanvulling voor ons, omdat het ons meer platforms en meer publiek oplevert.
Kunnen jullie bestaan van de muziek?
Heidi: Helaas niet!
Tuomas: Misschien zou het kunnen als we er nog meer tijd in stopten en – uiteraard – genoegen namen met een hongerloontje, haha! Theoretisch gesproken zou het kunnen, misschien. Wie weet, later?
Heidi: Tot nu toe hebben we er voor gekozen om elk jaar een nieuw album uit te brengen. Dat beperkt ons al in de mogelijkheden om veel te toeren en op te treden. We zouden wel iets willen veranderen aan die mix, eigenlijk.
Tuomas: Ons volgende album komt al volgend jaar februari uit. We zijn al bijna klaar met de opnames.
Heidi: De afgelopen zomer hebben we het meeste werk er aan verricht.
Tuomas: Daarmee staat de teller op vier albums in vier jaar tijd!
Tuomas: Dat is wel de bedoeling!
Heidi, lachend, met een hoofdknik naar Tuomas: Zolang hij blijft schrijven, lukt dat wel. Hij het creatieve brein van de band! Hij schrijft ontzettend veel.
Wat voor werk doen jullie naast de band?
Tuomas: Ik heb geen vaste baan, maar ben de hele tijd met muziek bezig. Ik produceer ook albums, wat weer een ander soort werk is dan wat ik voor Amberian Dawn doe. Veel administratief gedoe ook. Maar het meeste wat ik doe is muziek-gerelateerd.
Heidi: Ik ben onderwijzeres op een Waldorf-school, daarnaast studeer ik zelf zang aan het conservatorium en volg ik een opleiding aan de hogeschool om basisschoolonderwijzer te worden. Ik ben met veel dingen bezig…
Vier banen! Zanger, onderwijzer, en twee studies. Waar haal je de tijd vandaan?
Heidi: Waarschijnlijk werken we wat meer dan mensen met een regelmatige baan…
Tuomas: Onze banen zijn tot nu toe geen belemmering geweest om op toernee te gaan. Ook nu zijn we met vervangende muzikanten op stap, omdat de vaste bandleden waren verhinderd wegens verplichtingen – ik bedoel dan familie- of privé zaken. Maar werk is het probleem niet.
Kunnen jullie opschieten met de andere bands in het Out Of The Dark-gezelschap?
Tuomas: So far, so good!
Heidi: We kenden ze nog niet persoonlijk, maar het zijn echt vriendelijke mensen. Op het persoonlijke vlak is er geen enkel probleem. De bus is af en toe een beetje vol – met mensen die elk een andere persoonlijkheid hebben. Logisch is dat je met de een beter kunt opschieten dan met de ander. Maar het is heel ontspannen.
Is er sprake van muzikale kruisbestuiving?
Tuomas: We praten eigenijk niet zo gek veel over muziek onderweg. Liever drinken we een biertje met elkaar en praten over andere zaken.
Heidi, gniffelend: …een biertje…!
Tuomas: Gisteren waren we in Bochum en hadden we een dag vrij. We zijn met z’n vieren naar een Ierse pub gegaan en hebben de hele dag ciders genipt. (schalks:) Misschien wel eentje te veel…
Heidi: Ik was er niet bij, hoor!
Heidi, jij als zangeres moet waarschijnlijk bijzonder op je stem moeten passen. Zijn er dingen die je niet of juist wel doet, om je stem in vorm te houden?
Heidi: Ik probeer vooral niet ziek te worden, hahaha! Tot nu toe heb ik op elke toernee wel een kwaaltje gehad. De airco’s in de vliegtuigen en de bus doen me de das om. Met zo veel mensen uit zo veel landen in een kleine ruimte hoeft er maar één te niezen en je hebt iets opgelopen. Voorafgaand aan de toernee probeer ik mezelf goed te verzorgen, te bewegen, vitamines te slikken, weinig alcohol. Tot nu toe gaat het goed, haha!
Tuomas: Ik omschrijf onze muziek als snelle melodische heavy metal. Onze muziek is geworteld in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. Deep Purple, Dio, Rainbow. Ritchie Blackmore is mijn held aller tijden. Maar ook ABBA reken ik tot mijn invloeden. We houden ervan om veel gitaar- en keyboard solo’s in onze muziek te stoppen – dat zijn eigenlijk onze handelsmerken.
Heidi: We zingen ook in een hoger tempo, dan de gemiddelde band met vrouwelijke zangers. Ook dat vind ik bij ons horen.
Tuomas: …waarbij we de complexiteit niet schuwen. We spelen graag snel, krachtiger en minder slepend dan je misschien gewend bent van bands in dit genre.
Laatste vraag: hoe komt het toch dat heavy metal zo’n sterke stroming is in Finland? Heeft dat iets met de Findse winters te maken?
Tuomas: Ik heb me dat ook vaak afgevraagd, maar ben er nog niet helemaal uit. Het is inderdaad veel minder underground dan elders, je ziet veel meer metalbands voorbij komen in de hitlijsten. Finland is een land van tradities. Daar houd ik het op, als verklaring.
