Het Amerikaanse Ameonna zal voor velen geen belletje doen rinkelen. Echter wanneer we een blik naar de bezetting van dit gezelschap werpen, zien we bekende namen terugkomen. Zo bestaat dit project uit de oud-Chelsea Grin leden Alex Koehler, Pablo Viveros en Jake Harmond. Er is dus sprake van een heuse reünie en dat gaat niet alleen gepaard met singles, want met het verschijnen van Goddess Wept is het eerste volwaardige resultaat een feit.
Het album vangt aan met het titelnummer Goddess Wept, waarin al snel duidelijk wordt dat de heren hun vakmanschap in het Deathcore-genre niet verloren zijn. Vol bombast, breakdowns en harde riffs, wordt er opgebouwd naar Rain Bringer. Hier maakt men snel kennis met de veelzijdigheid van Alex, waar zowel diepe growls als hoge screams elkaar frequent afwisselen. De moderne productie voelt vol aan, waardoor alle elementen goed tot hun recht komen. Het meervoudig gebruik van samples roept associaties op met bands als Brand Of Sacrifice.
De emotionele intro op Void roept kortstondig herinneringen op aan Metalcore, maar de instrumentatie keert snel terug naar het Deathcore-repertoire. Ondanks het loodzware karakter van de riffs op deze EP, herbergen zij voldoende melodie om aanstekelijk te blijven. Ameonna blijft trouw aan de stijl die hen hun sporen heeft doen verdienen, maar weet zich toch voldoende te onderscheiden. PZN/MND presenteert zich als een krachtig geheel, terwijl de afsluitende track Autumn (A Long Goodbye) juist de technische aspecten naar voren laat komen.
Ameonna biedt ons slechts zes nummers, maar laat op geen enkel vlak te wensen over. Hardheid, moderniteit en diversiteit vormen de kernpunten van deze EP. Als de heren deze vorm van Deathcore voortzetten, kunnen zij wellicht een prachtige toekomst tegemoet zien. Helaas duurt dit geheel slechts 20 minuten; een volwaardig album van deze muzikale kwaliteit zou zeker geen overbodige luxe zijn.