American Hi Fi – Anywhere Else But Here

Zelfs de fans moeten al diep in hun geheugen graven om zich Flavor Of The Weak, de enige wereldhit van American Hi Fi te herinneren. De Amerikaanse poppunkers teren er al op sinds 2000. Twee van de vier bandleden spelen ook nog in de begeleidingsband van popicoon Miley Cyrus.  Die is al jaren niet meer op tournee geweest en ook bij American Hi Fi lijkt de creatieve bron opgedroogd. Hun laatste album dateert van 2016 en dat was een akoestische herwerking van hun debuutalbum. De laatste keer dat ze nieuwe songs opnamen is geleden van 2014. Zit de klad er in bij American Hi Fi? Komt het nog wel goed? Hun EP Anywhere Else But Here geeft verschillende signalen.
Punk en al zeker poppunk is een muziekgenre dat voor heel wat artiesten leuk is voor de onstuimige jeugdjaren. Daarna ‘ontgroeien’ velen dat. Die beginnen dan vaak  aan wat ze dan het serieuzere werk noemen. American Hi Fi doet evenwel een poging om waardig volwassen te worden met poppunk. Op het eerste zicht mist deze EP daarbij elk doel. Het is maar een EP, met slechts vijf tracks. En dan zijn het nog niet eens zelf geschreven nummers, maar covers. Maar goed, we geven het een kans.
Ze openen met een cover van Joe Jackson’s Steppin’ Out. Geen voor de hand liggende track. Zelfs bij zelfverklaarde muziekkenners zal Steppin’ Out zelden de top 5 halen als ze de beste singles van Jackson opnoemen. Een heel eind buiten hun comfortzone en ze coveren ‘m met heel veel respect. Deze EP is geen poging om Me First & The Gimme Gimmes bij te benen. Die maken hun trademark van punkrockversies van hits. American Hi Fi houdt het in de eerste plaats bij odes aan de radiosingles waar dit viertal mee opgegroeid is. Met hun keuze voor Steppin’ Out winnen ze meteen al heel wat harten bij het oudere publiek.
Madness ligt een beetje voor de hand. Eind jaren ’70, begin jaren ’80 waren ska en punk zowat communicerende vaten. Our House moet daarentegen de single zijn waar Madness het minste ska in stak. Ook deze cover behandelt American Hi Fi met een volle emmer respect. Net iets te veel misschien. Ik had American Hi Fi liever zijn loos gaan met Baggy Trousers of House Of Fun.
Met Oliver’s Army van Elvis Costello kan je maar weinig verkeerd doen en die song levert meteen de titel van deze EP. I Don’t Like Mondays van The Boomtown Rats is de cover die hier met het minste respect wordt aangepakt. Toch opnieuw twee heel raak gekozen covers.
Another Nail In My Heart van Squeeze is dan weer zowat de aanleiding voor deze EP. Dit was de track waarop de bandleden luchtgitaar speelden en/of die ze meezongen onder de douche. Een prima track van een band die wat in de vergeethek geraakt is. In deze versie leunt hij heel dicht aan tegen wat American Hi Fi doorgaans uitbrengt, dus het plaatje van ‘inspirerende song’ klopt wel.
Deze EP is een bemoedigend teken van leven van een band die opgegroeid is met de ‘juiste’ muziek. Dat ze op de leeftijd van 8 of 10 jaar als Amerikaan deze vijf Britse monumenten oppikten doet je afvragen waar het daarna misgelopen is.  Als ze op hun volgende album nu eens laten horen dat ze van deze Britten ook iets opgestoken hebben, dan zullen wij met veel aandacht zitten luisteren. Tot het zo ver is, is dit een prima EP-tje met interessante covers en artwork dat bij iedereen ouder dan 45 herinneringen oproept.