Home » Amiensus – Reclamation: Part 1

Amiensus – Reclamation: Part 1

door Gerhans Meulenbeld
637 views 3 minuten leestijd

Amiensus maakte in 2013 voor het eerst indruk met debuutalbum Restoration. Er volgden verscheidene albums, splits en EP’s en allen hadden een ding gemeen. Amiensus bleef indruk maken met de hoge kwaliteit van hun progressieve zwarte metaal. Genoeg reden om te kijken of het net uitgebrachte Reclamation: Part 1 die lijn doorzet. 

Al vanaf de eerste minuten is duidelijk dat de band niet ver afwijkt van de eerder bedachte formule. De Amerikanen verstaan de kunst van het samenvoegen van stijlen ten zeerste. De basis is black metal, maar zowel stilistisch als qua sfeer wijkt het geheel volledig af van de gebaande paden in dit genre. Ten opzichte van voorgaand werk kiest de band voor een nog meer progressieve insteek lijkt het. De onconventionele riffs, cleane zang en atmosferische passages doen zelfs aan Alcest, Cynic, Opeth of zelfs Mastodon denken. Verder liggen vergelijkingen met Borknagar, Agalloch en Enslaved net als op eerder werk voor de hand.

Het zwaartepunt van de plaat ligt op de bizar sterke nummers Senses Amplified en het emotionele Sun and Moon. Op deze tracks laat de band horen met de allergrootsten in de progressieve black mee te doen. Grappig genoeg zijn dit bij uitstek de nummers waar ze verder van de black metal wegbewegen. Trekt Amiensus wel de volledig zwartgeblakerde registers open, dan ligt soms het risico van verveling op de loer. Zo was opener Blink of the Moment niet direct overtuigend, omdat de extreme metal passages toch wat langs leken te kabbelen. 

De productie is modern en sfeervol. Alle instrumenten krijgen de ruimte om hun moment te pakken en de gitaar en drums zijn lekker punchy. Met alle toetsen en vocale effecten is de plaat wel behoorlijk dichtgesmeerd. Tel daar een speelduur van 52 minuten bij op en je snapt dat enigszins vermoeide oren wel op de loer kunnen liggen. 

Na Sun and Moon trekt de band weer harder van leer, maar gek genoeg lijkt er nu meer focus in de nummers te zitten dan op de eerste twee tracks. Vooral Vermillion Fog of War en het beladen Spoken Into Will laten een band in topvorm horen. De band weet enorm veel sfeer en emotie in deze werkstukken te stoppen. Hierdoor lijkt de muziek over je heen te spoelen en aan je huid te blijven plakken. Een knappe prestatie, zeker binnen dit extreme genre. Met het instrumentale Transcendence Through Grief weet men een zeer sfeervol en gevoelig einde aan de plaat te breien.  

Al met al laat Amiensus zien dat er nog geen sleet op de formule zit. De band levert enkele ijzersterke songs af op deze Reclamation: part 1. Met part 2 die al klaar staat voor einde deze zomer kon dit weleens een prachtig tweeluik blijken. Dit deel komt in ieder geval al heel goed uit de verf, ondanks de wat valse start. Het geheel is zeker de aandacht waard, maar mocht je slechts tijd voor een nummer hebben; zet dan het magistrale Sun and Moon op. Wellicht het beste nummer van het jaar. 

Kijk ook eens naar