Met het paasweekend voor deur, heb ik de gelegenheid gekregen om op witte donderdag af te zakken naar Tilburg om de Zweedse Vikingen van Amon Amarth aan het werk te zien. Het gaat hier niet om een normale show, maar een exclusieve releaseshow ter ere van het nieuwe album Jomsviking. Exclusief is het zeer zeker, omdat er slecht vier shows door heel Europa worden gespeeld. Binnen één uur waren dan ook alle 250 kaarten de deur uit.
Ik voeg mij dan ook bij de gelukkigen om deze grote band aan het werk te zien in een toch wat kleine zaal.
Het vindt allemaal plaats in de Hall Of Fame in Tilburg. Deze, naar mijn mening voormalige fabriekshal, is tegenwoordig een cultuurfabriek waar jongeren zich op meerdere disciplines kunnen ontmoeten. Vanavond zal dat stevige muziek zijn, liever gezegd stoere vikingmetal. Na binnenkomst wordt iedere gast getrakteerd op een gesigneerde drinkhoorn (die aan de bar voor slechts drie euro te vullen is) wat een ontzettend leuke souvenir zal zijn aan deze bijzondere releaseshow. De zaal oogt erg knus en stroomt zo langzamerhand vol. Voor een achtergronddoek is weinig plaats. In plaats daarvan hangt er een soort zeil met daarop een paar Vikingkrijgers geprint.
Rond de klok van acht stappen de heren het podium op. Allereerst zonder intro, wat een beetje knullig oogt, maar dan gaat het licht aan en start er een intro, waarna Amon Amarth uit de startblokken schiet met The Pursuit Of The Vikings. De sfeer zit er meteen goed in en Johan Hegg zweept het publiek vanaf het eerste moment op. De interactie met het publiek blijft dan ook het hele concert erg groot. Na As Loke Falls laat Amon Amarth er geen gras over groeien en worden er drie nummers gespeeld van het nieuwe album, dat deze avond trouwens al te verkrijgen is. Dit is mede waar alle die-hardfans voor gekomen zijn: namelijk de primeur om de nieuwe nummers van Jomsviking live te mogen horen. Het start, vrij voorspelbaar, met de eerste single van het album: First Kill. Het nummer is behalve de eerste single ook de opener van het nieuwe album en de start van het verhaal achter Jomsviking. Hoewel deze single slechts twee maanden uit is, is de respons van het publiek op het nummer erg groot. Al snel volgen ook The Way Of Vikings en At Dawn’s First Light van Jomsviking. De eenvoudige lichtshow en de beperkte ruimte, van wat een podium genoemd mag worden, beletten de band niet om retestrak te spelen, synchroon te headbangen en er een feest van te maken. Door de kleine setting ervaar je het bijna als een privé-feestjes.
Met Deceiver Of The Gods is het feestje helemaal compleet. Het publiek gaat helemaal uit zijn dak en zelfs de eerste moshpit is ontstaan. Door het toch al benoemde ietwat kleine podium heeft de band een beperkte beweegruimte. Toch proberen zowel Johan Hegg als bassist Ted Lundström veelal interactie met het publiek te zoeken. Tijdens de overdonderende nummers als Death In Fire en Destroyer Of The Universe stijgt de temperatuur in de warme zaal bijna tot een hoogtepunt. Hierna is het even tijd om de nieuwe drummer van de band, genaamd Jocke Wallgren, aan het publiek voor te stellen. Voor de opnames van Jomsviking werd nog gebruik gemaakt van Tobias Gustafsson. Door andere verplichtingen kon hij niet mee op tour en werd een beroep gedaan op Jocke Wallgren. En daar hebben de Zweden een goede keus in gemaakt. Jocke drumt beheerst en krachtig en geeft het geluid van Amon Amarth de nodige power mee. Enig nadeel aan het optreden is wel, dat Johan Hegg soms slecht verstaanbaar is, ondanks dat zijn stemgeluid erg krachtig is. Met Father Of The Wolf en War Of The Gods wordt er gewerkt richting het einde van het concert.
Toegiften bestaan uit het nieuwe nummer Raise Your Horns, waarbij iedereen zijn meegebrachte of gekregen hoorn in de lucht steekt. In het interview met gitarist
Johan Söderberg dat Rockportaal eerder dit jaar had, had hij al min of meer laten ontvallen dat dit nummer live wel gespeeld zou worden. Het sing-a-long refrein en het aansprekende tempo blijken
inderdaad perfecte ingrediënten voor het doorwalsen van de band in de toegift. Het avondje uit eindigt met het combo Guardians Of Asgaard en Twilight Of The Thunder God, beiden van het laatstgenoemde album. Het is werkelijk een fantastische afsluiter en iedereen gaat nog een keer vol uit het dak. Het is dan afgelopen en handen schuddend gaan de heren het podium af. Het was een toch bijzondere ervaring om in deze kleine (gezellige) Hall Of Fame een band van dit formaat te mogen aanschouwen. De afstand tot het podium was zo groot dat band en publiek elkaar nagenoeg konden ruiken en de lichtshow beperkte zich tot wat spots. Vanavond moest het dus allemaal komen van de intensiteit en de kwaliteit van band en nummers. En in deze entourage bleek Amon Amarth een waanzinnige band en stond de set als een huis. Het was werkelijk een feestje voor de diehard fans die er bij mochten zijn.