Amon Amarth (Johan Söderberg) – Ik werd gedwongen om meer na te gaan denken over de muziek

Eind maart, om precies te zijn 24 maart, is de Hall of Fame in Tilburg even tot de nok toe gevuld met fans van Amon Amarth die een kaartje konden bemachtigen voor deze zeer exclusieve show in Nederland. Slechts 250 mensen zullen getuige zijn dan deze show en dat is bijzonder weinig voor een band die de afgelopen jaren hun fanbase alleen maar heeft zien groeien. De show is tevens de aftrap (samen met de andere drie kleine shows in Engeland, Duitsland en Frankrijk) voor de meer uitgebreide tour die volgt op de release van het tiende album van deze Zweden, getiteld Jomsviking. Een album dat heel kenmerkend is voor Amon Amarth, maar daarnaast ook laat horen dat Amon Amarth niet stil staat. Ik praat met gitarist Johan Söderberg over het nieuwe album en de komende tour.
Het is nog maar een paar weken tot de release van Jomsviking en de tour die er achteraan komt. Hoe gaat het me je?
Johan: Het gaat goed met me. We zijn momenteel hard aan het oefenen voor de tour die er aan zit te komen. Dat is vooral belangrijk voor de nieuwe drummer die mee op tour gaat. Tobias (Gustafsson) was uitsluitend ‘ingehuurd’ om de drumpartijen op het nieuwe album Jomsviking in te drummen, en het was nooit de bedoeling dat hij het nieuwe lid van Amon Amarth zou worden. Met de nieuwe drummer loopt het goed en het zal blijken of hij het nieuwe permanente lid wordt. Ik hoop het wel, maar tijdens de tour zal het ook moeten blijken.
Jomsviking is jullie tiende album. Wat is de betekenis van de titel Jomsviking?
Johan: Het verhaal achter het album is er één van verdriet, woede en wraak. In de reis van de hoofdpersoon is de Jomsviking zijn stimulans om verder te gaan, zijn ‘leading force’.
Jomsviking is een conceptalbum. Wat was eigenlijk de reden om met een conceptalbum te komen?
Johan: We liepen al langer rond met het idee om een keer een conceptalbum te gaan maken, maar tot een aantal maanden geleden hadden we helemaal geen verhaal waar we het op konden baseren. Vorig jaar had Johan (Hegg) een soort van filmscript geschreven dat ineens wel een basis zou kunnen zijn voor een nieuw album.
Zou je Deceiver Of The Gods niet ook als een conceptalbum kunnen beschouwen omdat de nummers allemaal over de god Loki gaan?
Johan: Wanneer je het gaat bekijken vanuit het standpunt dat Deceiver Of The God een centraal thema had, namelijk de god Loki, dan zou je het een conceptalbum kunnen noemen. De nummers op het album hadden echter allemaal hun eigen verhaal en er was geen bijzondere volgorde of verhaallijn te bekennen. Dat heeft Jomsviking wel. Het verhaal bouwt zich op naarmate het album vordert, vergelijk het met een script.
Johan Hegg schreef het hele verhaal voor Jomsviking en daarna zijn jullie pas gaan werken aan de muziek. Is dit een andere manier van werken dan jullie gewend waren?
Johan: Dat klopt eigenlijk wel. We hadden niet eerder op deze manier gewerkt. Het hele verhaal en alle teksten stonden eigenlijk al min of meer vast. Maar ik moet zeggen dat het wel een leuke verandering was om op deze manier te werken aan de nieuwe nummers. Ik werd gedwongen om meer na te gaan denken over de muziek. Het is alsof je muziek gaat schrijven bij een film. Het heeft me dan ook heel wat tijd thuis gekost om de muziek te schrijven.
Hoe zit dat met de inbreng van Olavi (Mikkonen)?
Johan: In de verdeling en het schrijven is niet zo heel veel veranderd. Zoals altijd is het een beetje een 50-50 verdeling. Het komt nog altijd voor dat we samen een stuk van een nummer schrijven. Soms wanneer we samen zijn, maar we werken ook wel verder aan stukken muziek die we elkaar sturen. Voor Jomsviking heb ik wel wat vaker thuis aan nummers gewerkt; tenminste vaker dan ik bij andere albums gewend was te doen.
Voor mij is het nieuwe album meer melodieus dan de vorige albums. Hebben jullie je stijl een beetje veranderd?
Johan: Dat ben ik wel met je eens. Misschien komt dat ook wel door de inbreng van een andere drummer. Tobias heeft een meer open stijl en daardoor was er meer ruimte voor melodie. Het verschil zit hem ook weer in de andere manier van schrijven van de nummers. Omdat ik het gevoel had een soort filmmuziek te schrijven kwamen er ook meer orkestrale elementen naar voren. Normaal voegde ik deze pas toe nadat ik een nummer af had en nu startte ik vaker met de orkestrale stukken waarna de rest verder werd uitgebouwd.

Jullie hebben voor het nummer A Dream That Cannot Be gebruik gemaakt van de bijdrage van
Doro. Paste zij ook in de nieuwe opzet?
Johan: We hadden wel eerder gebruik gemaakt van andere muzikanten van Entombed en Children Of Bodom bijvoorbeeld. Het verhaal op Jomsviking vroeg op een gegeven moment om een krachtig (vrouws)persoon. Toen we op zoek gingen naar je juiste persoon, kwamen we al gauw bij Doro uit. Zij had de perfecte stem ervoor.
Dus belde je haar op?
Johan: Ja, eigenlijk wel. We namen contact met haar op en ze kwam meteen voor drie dagen naar de studio in Engeland om haar stuk op te nemen. Andere artiesten willen nog wel eens op afstand iets opnemen en dan sturen, maar Doro kwam. Het was een nieuwe manier van werken voor haar, maar het beviel van beide kanten.
Ik begrijp daaruit dat jullie net als bij het opnemen van Deceiver Of The Gods afgereisd zijn naar Engeland om daar het album op te nemen?
Johan: Dat klopt. Dat is vorig keer goed bevallen. Ik houd van de omgeving daar. We zitten daar in de middle-of-nowhere zodat je je optimaal kunt focussen op het opnameproces. Wanneer we in Stockholm werken, ben je niet zo intensief bezig. Nu waren we 24 uur bezig met het opnameproces. Dat betekende heel praktisch dat je ’s avonds nog aan het werk kon wanneer je ineens een idee kreeg. In Stockholm zou je dat de volgende dag waarschijnlijk weer vergeten zijn. We zijn zes weken in Engeland geweest en dat gaf ons ook de mogelijkheid om de nummers flink op te poetsen.
Nu klinkt de muziek van Amon Amarth mij lekker rauw in de oren. Wat moet er dan gepoetst worden?
Johan: Haha, ja je kunt niet ontkennen dat we niet ruw en rauw klinken, maar van sommigen stukken die je hebt opgenomen ben je soms niet 100% tevreden. Of je hebt, zoals ik al eerder zei, ’s avonds ineens een ander idee. We zijn doorgegaan tot we allemaal meer dan tevreden waren.
Ook Jomsviking is weer geproduceerd door Andy Sneap. Op welke manier is hij belangrijk voor het het opnameproces bij Amon Amarth?
Johan: Andy heeft ongeveer dezelfde leeftijd en heeft daardoor ook dezelfde achtergrond. Het is daardoor heel gemakkelijk om met hem te werken. Hij heeft vaak aan een half woord genoeg, omdat hij wel begrijpt waar je naartoe wilt.
Jullie zijn van maatschappij veranderd. We hebben nu te maken met Sony. Vanwaar deze verandering?
Johan: Dat klopt niet en toch weer wel. We zitten nog altijd bij Metal Blade, maar zij zijn heel erg gericht op Noord-Amerika. De afdeling in Europa is gewoon te klein en daarom neemt Sony de promotionele taken over in Europa. Zij zijn een sterke partner hier en het is goed werken met de mensen van Sony.
Jullie spelen binnenkort vier kleine exclusieve concerten. Waarom hebben jullie gekozen voor deze kleine setting?
Johan: De vier kleine optredens in Berlijn, Londen, Parijs en Tilburg passen binnen de promotie voor het nieuwe album Jomsviking. We wilden het graag een beetje klein houden. We kunnen tijdens deze optredens even bekijken hoe de nieuwe nummers worden ontvangen. Je moet het ook meer zien als een warming-up dan als een try-out. Daarnaast vonden we het een leuk idee om eens exclusieve shows te geven voor de echte fans van Amon Amarth. Deze zomer komen we gewoon terug met de meer uitgebreide shows.
Zal A Dream That Cannot Be dan ook op de setlist staan?
Johan: Dat zal er in de basis niet op staan. Dat nummer spelen we alleen wanneer Doro mee kan doen. Wanneer we op eenzelfde festival spelen, is de kans aanwezig dat ze het podium op komt om het nummer mee te spelen. Zonder haar zal het niet gespeeld worden.
Is er dan een kans dat het album ooit integraal wordt gespeeld?
Johan: Daar zijn nog geen plannen voor. Jomsviking bevat wel een heel verhaal maar de nummers zijn zo geschreven dat ze afzonderlijk sterk overeind staan.
Veel bands vragen het publiek om een circle pit te vormen. Bij Amon Amarth gaat het publiek gezamenlijk roeien in een denkbeeldige boot. Wanneer is dit gestart en hoe ervaar je dat eigenlijk op het podium?
Johan: Ik moet zeggen dat het altijd een ontzettend gaaf gezicht is. Ik kan me herinneren dat een stel jongens op het festival Bloodstock in de UK begonnen te roeien. Anderen gingen er toen voor de grap bijzitten. Dat is het internet op gegaan en het werd toen steeds groter. Tijdens Wacken werd het ook gedaan en ik heb nog nooit zoveel mensen tegelijk zien zitten roeien bij een concert. Het ziet er echt heel leuk uit vanaf het podium. Het is ook zo grappig dat het roeien ook alleen bij Amon Amarth gebeurt en niet bij een andere band.
Heb je op Jomsviking, hoewel ik het eigenlijk niet kan vragen, nog nummers die op een bepaalde manier bijzonder zijn? Zelf word ik erg gelukkig van het nummer Raise Your Horns.
Johan: Ik ga je vertellen dat ik dat nummer ook erg leuk vind. Ik weet zeker dat het een nummer is dat het live goed gaat doen met een sing-alone refrein. Daarnaast vind ik One Thousand Burning Arrows erg leuk. Maar dat is weer een nummer dat ik thuis weer meer draai.
Dank je voor je tijd. Eind maart zal Rockportaal zeker aanwezig zijn bij het eerste optreden in Nederland dit jaar. Voorlopig kunnen we genieten van de eerste single van Jomsviking: First Kill.