Amon Amarth – Jomsviking

Elke keer als ik te horen krijg dat Amon Amarth een nieuw album gaat uitbrengen, begint mijn vikinghart plots sneller te kloppen. De Zweden, die sinds hun debuutalbum Once Sent From The Golden Hall maar in populariteit blijven stijgen, hebben anno 2016 een geheel nieuwe uitdaging aangenomen door het maken van een conceptalbum, getiteld Jomsviking. Voordat Amon Amarth alweer aanmeert voor de vele festivals waar zij te zien zullen zijn, kunnen we daarvoor gelukkig al genieten van het verhaal over de Jomsviking.
Het verhaal gaat over een jonge viking die verliefd is op een vrouw, maar zij is al uitgehuwelijkt. Hij vermoordt per ongeluk een man en slaat op de vlucht. Dit sluit meteen aan bij het eerste nummer, First Kill, dat tevens de eerste single van het album is. Het nummer klinkt lekker intens en heeft een goede gitaarriff, wat de meeste Amon Amarth nummers kenmerkt. De jomsviking zwerft nu, na het vluchten, door de landen, maar zweert wraak te nemen en de vrouw terug te winnen. Dit loopt natuurlijk chronologisch met de zeer goed aansluitende titels van de nummers, zoals Wanderer en On a Sea Of Blood. Het valt wel op dat de nummers op dit album melodieuzer klinken dan de nummers op de voorgaande albums. Het past daarnaast wel ontzettend goed bij het thema. Het album bevat de nodige meezingers. Een goed voorbeeld hiervan is Raise Your Horns. Ik voel al een festivalsfeer opkomen, waarbij iedereen met zijn vuist (met of zonder hoorn) in de lucht de tekst van het refrein meezingt. Verder wordt er nog een speciale bijdrage geleverd door niemand minder dan Doro tijdens het nummer A Dream That Cannot Be. Het duet tussen zanger Johan Hegg en Doro klinkt erg goed en de lekkere riff die het nummer bevat, past er goed bij. Persoonlijke favorieten zijn The Way Of Vikings en At Dawn’s First Light, waarbij ik bij het laatstgenoemde nummer wel een kleine invloed hoor van Iron Maiden. De solopartij tijdens het refrein doet mij dan ook een beetje denken aan Run To The Hills. The Way Of Vikings is daarnaast meer melodieuzer en naast het feit dat het refrein constant in je hoofd blijft zitten, past de hoorn die veelvuldig voorkomt er perfect bij. Met Back On The Northern Shores eindigt de cd en onze trip met de Jomsviking.
De uitdaging van de vikingen om onbekend terrein te ontdekken is volbracht en de heren hebben er een prachtig resultaat van gemaakt. Eerst moest ik wel erg wennen aan de wat meer melodieuzere nummers, maar al snel kwam ik erachter dat de nummers daardoor juist goed op elkaar afgestemd zijn. Moge Thor, Odin en de andere goden ze wederom bijstaan bij hun volgende (zege)tocht.