598
Het is aan Nailed to obscurity om deze avond te openen. Deze vijfkoppige band uit Duitsland staat bekend als Melodic Doom/Death Metal band. Voor mij een bekende naam, maar eerlijk gezegd pas het eerste concert. Gedurende het optreden vraag ik mij af waarom dit is. Want deze band is goed om naar te luisteren. Ondanks dat de zaal nog niet vol is, maakt de band dankbaar gebruik van de bezoekers die er al zijn. Zanger Raimund Ennenga maakt regelmatig even een praatje met de zaal en waagt zich zelfs aan een beetje nederlands.
Op zondag 27 november is het weer tijd om naar Tilburg toe te trekken. Poppodium 013 heeft het weer voor elkaar gekregen om mooie namen op één avond neer te zetten. En het mag gezegd worden, voor nog geen 40 euro krijg je deze avond maar liefst 4 bands om van te genieten. Een prijs dat in deze tijd zeer aangenaam is en zeker waar voor je geld. Dat het concert niet is uitverkocht is daarom wel een raadsel. Al vroeg voor het openen van de zaal vormt zich een rij voor de 013. Bij het wachten op de eerste band valt op dat het nog best leeg is in de zaal. Jammer, want de eerste band is er zeker geen om over te slaan
Het is aan Nailed to obscurity om deze avond te openen. Deze vijfkoppige band uit Duitsland staat bekend als Melodic Doom/Death Metal band. Voor mij een bekende naam, maar eerlijk gezegd pas het eerste concert. Gedurende het optreden vraag ik mij af waarom dit is. Want deze band is goed om naar te luisteren. Ondanks dat de zaal nog niet vol is, maakt de band dankbaar gebruik van de bezoekers die er al zijn. Zanger Raimund Ennenga maakt regelmatig even een praatje met de zaal en waagt zich zelfs aan een beetje nederlands.De band staat duidelijk met veel plezier in dit optreden en dat is duidelijk terug te horen en zien.
De tweede band van deze avond is ook zeker geen kleintje. De Zweedse melodieuze deathmetalband Dark tranquillity wordt in groot enthousiasme ontvangen. De band heeft er duidelijk zin in. De bandleden staan met veel plezier op het podium en dat enthousiasme geven ze door aan het publiek. Met veel enthousiasme wordt er meegezongen en worden er hier en daar wat hoofden geschud. De band heeft een mooie afwisselende set van nieuwe en oude nummers, die stuk voor stuk door de echte fans met plezier in ontvangst worden genomen.
Zanger Mikael Stanne spreekt het publiek geregeld toe en staat met een duidelijke grijns op het podium. Na drie kwartier moet de band er al een einde aan breien, maar voor vele fans in de zaal had dit nog best even door mogen gaan.
Na een snelle ombouw op het podium is het tijd voor de derde band van deze avond. Met negen man (en vrouwen) sterk komt Eluveitie het podium op. Deze folk metalband heeft inmiddels al een grote naam opgebouwd en dat is ook meteen terug te zien aan de zaal die zich inmiddels tot gezellig druk heeft gevuld. De band trapt meteen af met hun nieuwste singel Exile of the Gods, waarin zangeres Fabienne Erni meteen de harten steelt van vele in de zaal. Deze band weet wat zich prima te presenteren met de vele afwisselingen in instrumenten. De bandleden zijn goed op elkaar afgestemd en er is een duidelijke relaxte sfeer op het podium. Zanger Chrigel Glanzmann laat zich ook van al zijn beste kanten zien. Buiten dat hij goed contact maakt met het publiek, wisselt hij zijn zang ook af met zijn mandola en fluit. Dit laat maar weer zien hoe veelzijdig de band is. De avond wordt afgewisseld met vele bekende nummers zoals A rose for Epona, Ambiramus en The Call of the Mountains. Maar de echte afsluiter van de avond is toch wel aan hun knaller hit Inis Mona. Waarbij het gros van de zaal wel los gaat. Eluveitie heeft deze avond wederom weer laten zien hoe veel veelzijdig ze zijn. Ze maken hun prachtige folk klanken altijd weer waar en weten het publiek altijd weer te vermaken met hun goede performance.
Uiteindelijk is het tijd voor de afsluiter van deze avond, Amorphis. Deze band heeft zich de afgelopen jaren flink omhoog getimmerd en dat is ook zeker wel terug te zien aan de hoeveelheid fans die zich in de zaal hebben verzameld. De mannen uit Finland beginnen hun optreden meteen met de opener van hun nieuwe album, Northwards. Maar al snel in de set wordt duidelijk dat we deze avond niet alleen het nieuwe werk kunnen verwachten. Tomi Joutsen is vanavond weer goed bij stem en met zijn krachtige grunts vult hij al snel de zaal. Even verderop in de set gaat het tijdens Seven roads come together even mis als het geluid weg valt. Maar nog voordat we allemaal realiseren wat er aan de hand is, is het probleem al opgelost en kunnen we toch nog luisteren naar de eindklanken van dit nummer. Amorphis zet nog oude bekende in zoals Black winter day en My Kantele die inmiddels ook al weer 12 jaar geleden zijn heruitgegeven met zanger Tomi Joutsen. Desondanks zijn het nummers die het nog altijd goed doen.
Uiteindelijk sluit de band met hun bekende afsluiter House of Sleep af en treed Amorphis met een warm applaus van het podium af.
