Ana start sereen waarin het verdriet en de herinnering een centrale plaats inneemt. Langzaam ontwikkelt de compositie zich wat krachtiger en heeft het gehele karakter van een ‘Aid’-song, zoals bijvoorbeeld Hear ’n Aid dat eveneens sterk in zich had en heeft. Daarbij zijn de invloeden van Dio er eveneens ingeslopen. Het groepsgevoel dat naar voren komt in de (massale) samenzang wordt mede bepaald door het wisselen van zang waarbij Amanda Somerville, Ralf Scheepers, Rick Altzi, Mark Sweeney, David Readman en Tony Mills slechts een fractie zijn van de complete line-up. Ingeleid door diverse gitaarsolo’s bouwt de compositie zich fraai en krachtig op. Wanneer naar het eind de solopartij wordt ondersteund door de zang van de gezamenlijke crew krijgt het iets van een gospel weg. Muzikaal echter sterk ondersteund door een uitstekende en strakke ritmesectie van bassist Mike LePond en drummer Ramy Ali.
De tweede compositie op het ‘album’ is geen toevalligheid. Werd de naam Dio al eerder genoemd, in de Dio-cover Holy Diver zet een wat afgeslankte line-up nog even deze compositie goed neer met sterke zangstemmen en een fraai gitaargeluid van Jimmy Hedlund. Daarbij ligt dit project ergens in het verlengde van het Dio-fonds tegen kanker.
Het duo Danielsen en Rasmussen breidt het album nog uit met een aantal andere composities. Enerzijds om het album wat aantrekkelijker te maken, anderzijds is het ook een manier om zichzelf in de kijker te spelen met de compositie Domineer van hun band Darkest Sins. Een compositie die vol van geluid is, in het verlengde ligt van Ana en daarbij richting powermetal en gothic gaat. Marius Danielsen’s Metal Opera is meer een soort samenwerkingsverband. De compositie klinkt fris en heeft dat bombastische in zich dat een metalopera vereist. Er wordt vanuit de coupletten sterk gewerkt naar een aanstekelijk refrein dat goed in het gehoor ligt. Gewoon een compositie die makkelijk te doorgronden is en een goede dosis meezingfactor heeft.
Het album wordt gecomplementeerd door vijf andere composities. Al Atkins breekt geen echte potten met A void to Avoid (part 1). De fraaie hardrock van Carsten Lizard Schulz Syndicate krijgt vorm in Brand New Fire. Een compositie met een easy refrein en gezegend met een goede groove. Het stemgeluid ligt ergens tussen het timbre van David Coverdale en het afgeknepen stemgeluid van Klaus Meine. Gunbridge raast zich door de compositie heen in fullspeed. De drum- en gitaarpartijen hameren er flink en snel op los. Jammer dat de zang ergens in dit muzikale geweld een beetje wegvalt.
De laatste twee composities van het album sluiten het album netjes af. Monster van het Nederlandse Martyr is sterk en de easy-happy-powermetal van Gloryhammer luistert in Agnus McFife goed weg. De compositie klinkt leuk en heeft wat aanknopingspunten met de metal van Freedom Call.
Het zwaartepunt van het album ligt natuurlijk in de doelstelling van het project om zoveel mogelijk geld op te halen voor onderzoek naar de vreselijke ziekte kanker en dit is sterk neergezet in de compositie Ana en de bijzondere uitvoering van Holy Diver. Die twee composities en de idee achter het project zijn genoeg om gewoon het album aan te schaffen.
Bestellen is mogelijk door hier te klikken.