Anabelle Iratini (Cradle Of Filth): Sprinkhanen zijn metal as fuck!

  Cradle Of Filth heeft een lange lijn van bandleden. Onlangs werd bekend dat Anabelle Iratni, bekend van frontman Dani Filth’s ‘’andere’’ band Devilment, de band gaat versterken en te horen zal zijn op het nieuw album Existence Is Futile. Een mooie reden eens te spreken met deze goedlachse, multi-getalenteerde dame.
Het nieuwe album verschijnt op 23 oktober. Anabelle laat weten wat we er van kunnen verwachten. “Het is een sexy klinkend album met veel verschillende smaken. De nummers kunnen allemaal op zichzelf staan. Het is een moderne versie van Cradle Of Filth. Erg dynamisch en iets meer direct. Het zit vol grote riffs, gezien de producer wilde gaan voor een iets kalere aanpak. Juist daardoor zijn de momenten dat we gebruik maken van orkestratie en keyboards grootser.”
Als nieuweling in de band heeft Anabelle toch wel haar stempel weten te drukken. In drie gevallen zijn de instrumentale stukken door haar geschreven. Daarnaast zijn haar vocalen op bijna elk nummer te horen . “Ik was vereerd dat de band voldoende vertrouwde op mijn muzikale achtergrond om mij dat allemaal te laten doen. Ik hoop dat de invloed van een nieuw, fris bandlid de nummers wat extra energie geeft.”
Voor ons is Anabelle een gloednieuw lid van de band. Ze werd echter al in 2019 gevraagd om auditie te doen door frontman Dani Filth. Ze werkten al samen in zijn band Devilment, dus dat was best logisch. Hoewel het album toen al bijna klaar was, stond men toch erg open voor haar ideeën. Zo werd het album keer op keer verbeterd. De lange pauze door COVID gaf de band daar mooi de tijd voor. Het was natuurlijk wel een beetje spannend voor haar om deel uit te gaan maken van een band die al zo lang meegaat. “De band bestaat al langer dan ik oud ben. Ze maakten muziek toen ik nog leerde lopen. Ik zie het  als dat ik gewoon een nieuw hoofdstuk ben voor de band. Je moet niet teveel proberen andermans schoenen te vullen. Je moet een individu zijn. Mijn tante zei ook altijd al dat je niet beter of slechter bent dan een ander, maar gewoon anders.”
Anabelle neemt naast haar persoonlijkheid ook een verbazingwekkend groot aantal instrumenten mee die ze kan bespelen. Al sinds ze een kleuter was, speelde ze op instrumenten als een kleurig speelgoed keyboard, microfoon en gebruikte ze twee stokjes om een viool te simuleren. Op de lagere school nam ze viool-, piano- en zanglessen. Uiteindelijk ging ze muziek studeren en begon ze de moderne lier te bespelen. Dat, gecombineerd met de invloed van haar Italiaans-Engelse moeder en Frans-Algerijnse vader, creëerde de muzikale duizendpoot die ze nu is.
“Ik was altijd een kind van extremen,” vertelt Anabelle. “Een vreemde mengeling van klassiek en metal. Mijn vader was een fan van Iron Maiden en Metallica, dus dat heeft me beïnvloed. Op mijn 14e wist ik dat ik een rockster wilde worden. Ik maakte graag muziek en kunst op jonge leeftijd. Ik was een erg angstig kind en was daar al op mijn vijfde voor in therapie. Mijn ouders konden niet altijd goed met elkaar overweg en hadden naast mij nog twee jongere kinderen. Dat maakte dat ik vroeg volwassen werd. Kunst en muziek waren een vriend voor me, die me door de moeilijke tijden hielpen. Als puber was metal  de manier voor me om de opgekropte  woede te uiten”
Naast Cradle Of Filth heeft Anabelle ook een eigen band, Veile. “Dus gewoon veil (sluier) met een extra letter, want dat is metal,” licht ze lachend toe. “Die band geeft me de mogelijkheid flink te experimenteren en mijn stem echt als instrument te gebruiken.” 
De invloed van horror films klinkt in Veile’s muziek wellicht zelfs nog meer door dan in Cradle Of Filth. Het is dan ook niet verrassend dat Annabel een groot fan is van dat genre. “Het komt denk ik door de angsten van mijn jeugd. Ik was op een bepaalde leeftijd zelfs te bang om mijn huis uit te komen. Dat heeft me denk ik een extra fascinatie, een morbide nieuwsgierigheid, gegeven om angsten te willen confronteren. In metal en horror liggen angst en dood op de voorgrond. Het is een raar, adrenaline junkie, ding. Het is ook boeiend hoe verschillend mensen kunnen zijn als het gaat om licht en donker. Kijk naar hoe mooi kerken kunnen zijn, maar tegelijkertijd hoe religie oorlogen kan veroorzaken.. Of kijk naar de schoonheid van de natuur, maar kijk dan naar een wezen als een bidsprinkhaan. Die zijn metal as fuck! Ik ben vooral dol op horror films met een diepere laag en psychologische ondertoon.”
De kostuums zijn natuurlijk ook beïnvloed door horror films. Annabel heeft de kans gekregen ook daar haar stempel op te drukken. “We hadden oorspronkelijk een kostuumontwerper ingezet, maar dat ging uiteindelijk niet door. Daarom moest ik op het laatste moment wat bij elkaar zoeken online en mijn eigen karakter voor Cradle Of Filth creëren. Ik ben dol op vogels en raven passen natuurlijk prima in de Edgar Allan Poe stijl van Cradle Of Filth. Daarom heb ik in mijn kostuum veren en schedels verweven van raven.”
Ik, en velen met mij zien er ongetwijfeld naar uit dat kostuum in het echt te bewonderen op het podium. Laten we hopen dat we snel die kans krijgen.