Hoe herken je tegenwoordig een ’ouder’ publiek bij een popconcert? Door het kleine aantal telefoon beeldschermen die je tijdens zo’n heel concert omhoog gehouden ziet worden. De moderne telefoons zijn er wel in grote getale, maar die zijn alleen zichtbaar wanneer Anathema er om vraagt. Het viel me gewoon op, vandaar…
Het wordt, zoals Anathema zelf aanhaalt, geen nostalgische avond. ’We zijn dan ook geen 22 jarige kwade jongens meer’ zegt gitarist (eigenlijk multi-instrumentalist) Daniel Cavanagh. Om er nog eens fijn op te wijzen dat Anathema een band is die zich altijd verder ontwikkeld. Als publiek weet je dan genoeg. Geen terugblik in het roemrijke verleden, maar een eigentijdse show met veel nieuwe nummers. Ten opzichte van hun show in de Boerderij in Zoetermeer (20 juli 2014) is het aantal nummers van “Distant Sattelites” dan ook verdubbeld. Acht keer mogen we juichen na schitterende uitvoeringen van nummers van deze laatste release. Bij de start is het al direct twee keer raak met ‘The Lost Song part 1 & 2’ (deel 3 wordt vanavond ook nog gespeeld). ‘Untouchable part 1 & 2’ (van “Weather Systems”) zijn daardoor naar plaats drie en vier van de set geschoven. Sprak ik in de vorige recensie nog van een aantal nummers die altijd terugkomen, vanavond blijkt dat slechts deels waar. 
Het majestueuze ‘Thin Air’, het opzwepende ‘Closer’, het emotionele ‘A Natural Disaster’ en de (hopelijk) eeuwige afsluiter van een Anathema concert ‘Fragile Dreams’ zijn gebleven. Afgevallen zijn dus de akoestische versie van ‘Are You There?’ en het wonderschone ‘One Last Goodbye’. Wat we terugkrijgen is een briljante uitvoering van ‘Ariel’ en het mooie ’Take Shelter’ (die wat betreft start van het nummer het verst weg ligt van hun metal verleden). Het instrumentale ‘Firelight’ wordt gebruikt als pauze moment voor de band. Daardoor is er wel een ‘encore’, maar hoeven we niet als idioten te gaan staan schreeuwen of de band alsjeblieft terug wil komen voor toegiften. Een heerlijke oplossing. Net als dat men The Beatles met ‘Twist And Shout’ gebruikt om duidelijk te maken dat men echt klaar is (mocht je het verhaal achter ‘Fragile Dreams’ niet kennen). Voor die tijd hebben we Anathema bijna twee uur lang zien schitteren. Natuurlijk met de heerlijke samenzang tussen Lee en Vincent, het perfecte drumwerk van John Douglas en het gedegen baswerk van Jamie Cavanagh (die ons in het Nederlands verteld hoe belangrijk Nederland geweest is al die jaren dat Anathema hier speelt). Valt er dan helemaal niets op aan te merken? Gelukkig wel, want ook Anathema maakt links en rechts wel eens een foutje. Geeft aan dat de band echt live speelt. Het meest irritante was echter dat de hoge tonen van het keyboard niet goed stonden afgesteld. Daardoor lag het piano/ keyboardspel nogal eens te nadrukkelijk over de muziek heen. Toch was de band terecht zelf erg tevreden met de show van vanavond. Hoe we dat hebben herkend? Door het feit dat Daniel met volle borst, en met grote glimlach, mee stond te zingen op ‘Twist And Shout’ en het feit dat hij relaxed, maar geconcentreerd, stond te spelen. Of hij nu een strijkstok gebruikte voor zijn gitaar of keyboard bespeelde of meezong tijdens nummers. Als zo’n perfectionist tevreden is dan kan het publiek niet anders dan bijzonder uitgelaten zijn. Twee uur zijn volgens mij nog nooit zo snel omgevlogen…
Voor dit spektakel mocht Mother’s Cake het podium betreden. Hun muziek die manoeuvreert tussen jazz, soul, funk en alternatieve rock was technisch wel erg goed (vooral de drummer en bassist konden bekoren), maar de grootste valkuil voor dit soort muziek werd niet vermeden. Technisch spelen is één, maar gevoel overbrengen en publiek meenemen in je muziek is wat anders. Mother’s Cake ging te snel van de ene tempowisseling naar de ander. Het technisch samenspel was belangrijker dan de emotie. Leuk voor de fans van het genre, maar als voorprogramma van een band die gevoel met hoofdletters schrijft niet helemaal op zijn plaats. Zeker niet als de gitarist/ zanger het hoge niveau telkens net niet weet te halen. Zijn hoge zang had net te weinig inhoud.
