Anathema + Thine – Cultuurpodium Boerderij (Zoetermeer) 20/07/2014

“Over The Hills And Far Away”. Het is dan niet van Anathema, maar het thema spookt door mijn hoofd. Realistischer klinkt eigenlijk, langs de heuvels en – voor Nederlandse begrippen – ver weg. Van oost naar west. En dan zul je altijd zien dat er toch weer mensen zijn die van verder weg komen. Hoewel we graag klagen dat iets ‘te ver weg is’ zijn er toch weer voldoende mensen die komen, als het maar speciaal is. En, zoals de fans weten, Anathema is speciaal. Niet voor niets is het concert dan ook uitverkocht. Het levert een stel teleurgestelde mensen op aan de deur.
De tijd van misplaatste doom-metal bands voor een concert van Anathema is (al een tijdje) definitief voorbij. Vandaag speelt het Engelse Thine hun emotionele prog-rock. Speciaal gevraagd door Anathema, want deze show valt een beetje tussen de festival optredens in. Hoewel Thine over het algemeen wat statisch overkomt, maar dat heeft mogelijk ook te maken met het gebrek aan ruimte op het podium, kwijt men zich muzikaal gezien prima van hun taak. De zanger heeft een degelijke rockstem die niet tot de allergrootste van de scene hoort, maar hij weet duidelijk waar zijn grenzen zijn en past daardoor prima bij de muziek. Zijn presentatie is live veel overtuigender dan op de laatste CD “The Dead City Blueprint”. Op CD klinkt het wat clean, terwijl zijn stem live een heerlijk rafelend, rauw randje heeft. Slim zijn ze ook, want twee CD’s verkopen voor de prijs van één zorgt ervoor dat ik er twee CD’s bij heb.
Na een korte ombouwpauze is het tijd voor Anathema. Na een kort gesproken intro waarin de voorliefde voor Pink Floyd nog een keer duidelijk wordt (net als in een kort gitaarstukje tussen de nummers door) start de band verdienstelijk met ’Untouchable part 1 & 2’ (tevens de start van het tot ‘klassieker’ gedoopte “Weather Systems”). Wat opvalt is dat de percussie een grotere rol heeft gekregen bij de band. Een drumstel is niet meer genoeg, want ook Daniel Cardoso vertoeft (naast de weergaloos drummende John Douglas) de hele avond achter drums. Gevolg is dat Daniel Cavanagh gitaar en (iets meer dan normaal) keyboard speelt. Met natuurlijk wat andere digitale ondersteuning. Maakt het er wat betreft live gevoel niet minder om, want het is duidelijk voor de achtergrond. Op de voorgrond staan de weergaloze – ook ultiem samenwerkende – stemmen van Vincent Cavanagh en Lee Douglas. Door het gebruik van extra slagwerk klinkt de band nog dynamischer dan anders al het geval was. Zeker wanneer het tot drum-erupties komt, zoals bij ‘Thin Air’, het energieke ‘The Calm Before The Storm’ of het eigenzinnige ritme van bijvoorbeeld ‘The Lost Song, part 3’ en ‘Distant Satellites‘. Het heerlijk opgebouwde ‘Anathema’ van “Distant Satellites” blijkt live een echte kraker, niet alleen door de emotionele zang, maar zeker ook dat heerlijk typische gitaargeluid en de solo van Daniel. Hoewel het voor de band steeds moeilijker moet worden om een keuze te maken uit al die goede nummers zijn er duidelijk een aantal nummers die (bijna) altijd terugkomen. Denk aan ‘Closer’, de akoestische uitvoering van ‘Are You There?’ van Daniel, natuurlijk het emotionele ‘One Last Goodbye’ en, zoals altijd, het afsluitende ‘Fragile Dreams’.
Vanavond wordt ‘A Simple Mistake’ nog opgedragen aan de slachtoffers en nabestaanden van vlucht MH17. Met ‘Fuck Putin’ weten we ook wie er volgens hen aansprakelijk is. Met een mix van nummers van “Distant Satellites” (4), “A Natural Disaster” (3), “Weather Systems” (3), “We’re Here Because We Here” (3) en in mindere mate “Alternative 4” (2 – omdat men nog wat tijd had voor ‘Empty’) en “Judgement” (‘slechts 1)’ is het duidelijk op welke periode de band de meeste nadruk legt. Wat wel opvalt is het abrupte einde. Nu ben ik niet van de verplichte toegiften, maar Anathema deed er altijd – vaak op hun eigen manier – altijd wel aan mee. Na zoveel lofzang over het publiek en de sfeer van de avond had iedereen toch nog wel iets na de reguliere set verwacht. Helaas bleek dat vanavond niet het geval. Even een kleine domper totdat het besef er is dat we toch zo’n twee uur lang van een uitmuntende Anathema hebben mogen genieten. Soms zelfs met kippenvel op de armen en dat met temperaturen van tegen de dertig graden binnen.
In oktober komen ze terug in 013, Tilburg en TivoliVredenburg, Utrecht. Zijn we er zeker weer bij. Het zal alleen dan niet zo intiem aanvoelen als deze avond in de Boerderij (leuke, goed opgezette, brede zaal waardoor je als publiek altijd relatief dichtbij het podium staat – ook op het balkon).