Opmerkelijk dat een band die in hun begindagen, zo’n veertig jaar geleden, door (leden van) The Cure op sleeptouw is genomen nog zo onbekend is in de Benelux. Dat kan niet aan de muziek liggen, want die klinkt prima. Waarschijnlijker is dat het gebrek aan bekendheid eerder komt door de eigenzinnige aanpak van deze Britten. De postpunk heeft niet het hoge hit gehalte die andere bands uit die tijd wel hebben. And Also The Trees kiest over het algemeen voor een moeilijker te doorgronden aanpak. Het resulteert in prima uitgewerkte muziekstukken die meerdere luisterbeurten vragen om te groeien. De band kan door hun aanpak en, vooral, de donkere stem van zanger Simon Huw Jones vergeleken worden met Nick Cave. Een van die kenmerken is het gemak waarmee de luisteraar, met bijna gesproken woorden, meegenomen wordt in de veelzijdige muziek. De sfeer van Untangled is, zeker voor een verzamelaar, uniek. Nergens heerst het gevoel dat de muziek gedateerd overkomt. Sterker nog Untangled klinkt als een postpunk band die haar fundament in de jaren tachtig heeft, maar haar gevoel in het hier en nu. Untangled is een uitgelezen kans om kennis te maken met deze band.
And Also The Trees