Andrew Roussak (geboren in 1968), is een in Rusland geboren muzikant. Toen hij 7 jaar was begon hij met het spelen van piano. Op dat instrument studeerde hij af, waarna hij in 2001 naar Duitsland verhuisde. Naast het spelen van klassieke muziek heeft hij ook een carrière opgebouwd als rockmuzikant. Daarbij is hij onder andere beïnvloed door Rick Wakeman en Keith Emerson. Hij werkte nog mee aan het album COMM van The Tangent. Na “No Trespassing” uit 2008 bracht hij In 2019 zijn tweede moderne solo-album uit, getiteld “Storm Warning”. Dit album was de reden om contact te zoeken met de Duitse Rus en hem enkele vragen voor te leggen.
Mijn vrouw, mijn (oudere) dochter en ik kwamen in 2001 naar Duitsland, aanvankelijk eerst voor een periode van 1,5 jaar. Mijn vrouw is wetenschappelijk onderzoeker (materiaal wetenschappen, nanostructuren). In 2001 ontving ze een uitnodiging van een professor van de Universiteit van Ulm om aan een gezamenlijk project te werken. Eerst in Ulm, later in Karlsruhe. De uitnodiging omvatte ook een partnerprogramma. Dat was een taalcursus voor ons beiden, vier maanden in een zeer pittoreske oude stad Schwäbisch Hall. Daar heb ik natuurlijk aan deelgenomen, haha. Binnen deze vier maanden kwam ik erachter dat het voor mij mogelijk was om een free-lance status te krijgen als muzikant en pianodocent. Dat pakte goed uit en omdat het met ons beiden goed ging hebben we ons verblijf verlengd, eerst in Ulm, later in Karlsruhe. Daar zijn we definitief gebleven.
Wanneer en hoe ben je in contact gekomen met muziek?
Al heel vroeg speelden zowel mijn moeder als mijn oom piano. Niet professioneel, maar toch best wel goed. Dus het stond haast vast dat ik het ook zou leren. Ik kreeg mijn eerste pianoles op 7-jarige leeftijd. Een jaar later, dat was in 1976, ging ik naar een muziekschool. Mijn opleiding eindigde formeel in 1991. Begonnen in de USSR, geëindigd in Rusland.
Je bent van oorsprong een klassieke pianist. Wat is de reden dat je moderne rockmuziek begon te spelen en componeren?
Ik wil mezelf beter omschrijven als een “klassiek geschoolde pianist”, omdat het nooit mijn bedoeling was om alleen klassieke muziek te spelen. Althans sinds mijn tienerjaren, aangezien ik Jon Lord toen voor het eerst Hammond-orgel hoorde spelen. Weet je, hij (Jon Lord, HR) was ook heel klassiek – maar de manier waarop hij Bach transformeerde in iets heel anders vond ik fascinerend. Een tijdje later werd ik omver geblazen door de muziek van Rick Wakeman en Keith Emerson, met respectievelijk “Myths And Tales” en “Brain Salad Surgery”. Toen ik 16 jaar was begon te spelen met mijn eerste band. Tegelijkertijd oefende ik Bach en Debussy. Zo kwam het als het ware tot deze fusie.
Wie zijn jouw voorbeelden in zowel klassieke als moderne muziek?
Er zijn er natuurlijk veel, maar als ik een ultieme toplijst zou maken, dan zijn de top-posities voor de barokcomponisten zijn: Bach, Vivaldi, Rameau. Wat betreft de moderne muziek zijn dat de groten in de prog: ELP, Yes, Gentle Giant, Genesis, UK. Meer recente invloeden zijn die van Dream Theater en bijna alle projecten van Neal Morse, van de vroege Spock’s Beard tot Transatlantic en Neal Morse Band.
Hoe luister je muziek en waarnaar op dit moment?
Voor minimaal 90% luister ik naar muziek van cd’s, voor het overige naar YouTube als ik iets snel wil bekijken. Ik hou niet van downloads, omdat ik als prog-fan de albumhoes en de informatie en liner-notes bij de cd of vinyl-cover als onderdeel van het product beschouw. En wanneer ik in mijn auto muziek luister is dat, laat me eens kijken wat er nu in zit, op dit moment Anderson-Stolt met “Invention Of Knowledge”, Neal Morse Band “The Similitude Of A Dream” en Dream Theater met “The Astonishing”.
Naast solo-albums heb je ook albums uitgebracht met de progmetal-formatie Dorian Opera. Kun je daar wat meer over vertellen?
Dorian Opera werd oorspronkelijk gevormd uit de leden van een lokale hardrock annex metal coverband, door Oli Weislogel (gitaar) en mijzelf. Ik geloof dat ik meer “prog” was en Oli meer “metal”. Onze eerste release was het album “No Secrets”, een soort verklaring van ‘hier zijn wij’. Het tweede album was “Crusade 1212”. Dat was een meer coherent conceptalbum, een verhaal over de zogenaamde Children Crusade. Ik heb daarvoor zelfs A History Of Crusades gelezen van Sir Donald Runciman, om de tekst van dit album te schrijven. Helaas viel Dorian Opera uit elkaar kort na de release van dit album en is een reünie ook niet in zicht.
Zijn er andere bands waar je mee speelt? En wat voor soort muziek is dat?
Ik speel met veel bands en projecten lokaal in Zuid-Duitsland. Het is een deel van mijn werk en natuurlijk ook een enorm plezier. Op dit moment zijn dit zes bands in het spectrum van musical en klassieke opera (United Soul Opera), blues en boogie (Leslie Boogie) tot hard rock en power metal (WitchHouse, Undercover).
Ja, een veel te lange tijd – je hebt gelijk. Maar tussen deze twee albums zaten mijn klassiek solo piano album “Blue Intermezzo” (Musea, 2010) en Dorian Opera’s “Crusade 1212” (Solemnity Rec, 2011). De promotie van deze twee releases duurde een tijdje en ik hoopte dat we het met Dorian Opera verder zouden gaan. Toen duidelijk werd dat dit niet zou gebeuren deed ik een poging om een nieuwe prog-band te vormen. Meer in een retro-prog-stijl zoals The Flower Kings en Spock’s Beard. Een glimp van wat het was (of wat het zou kunnen zijn) is te vinden op YouTube (Andrew Roussak – Alberto da Bologna). Dit was een nummer opgenomen voor een internationaal muzikaal project genaamd “Decameron”, met 33 bands. Gebaseerd op de eerste 33 romans van Decameron van Giovanni Boccaccio (uitgegeven door Musea in 2011).
Daarna hebben we van 2011 tot 2015 bijna een volledig album opgenomen. Ik heb deze muziek nog steeds op mijn pc staan. Misschien komt er ooit een dag dat ik dat ga uitbrengen. Jammer genoeg werkte deze band nooit als een geheel – simpelweg vanwege de uiteenlopende interesses en voorkeuren van de vijf professionele muzikanten. Toen is dit project uiteindelijk ingestort. Maar het verklaart de lange periode tussen de albums die jij bedoelt.
Kun je vertellen waar het album “Storm Warning” over gaat?
De oorsprong is simpel, want ik heb vrijwel alles op dit album zelf gedaan. De mogelijkheden in 2016 waren al behoorlijk anders ten opzichte van 10 jaar eerder. Vandaag de dag kan je met een beetje kennis een heel drum-gedeelte programmeren voor een rock- of metal productie. Er zouden maar een paar mensen kunnen zeggen of het in een studio was opgenomen of geprogrammeerd. Hetzelfde geldt voor gitaar en basgitaar. De software heeft de afgelopen jaren echt een enorme sprong gemaakt. Weet je – Max Kottler, die op Left Alone Outside een deel zingt, is ook gitarist in een band. Toen hij naar mijn studio kwam om de zang op te nemen, vroeg hij: wie heeft op deze opname gitaar gespeeld? Het klinkt geweldig! Dit was een gelukkig moment voor mij, omdat deze gitaarpartij door mij op mijn toetsenbord werd opgenomen en geprogrammeerd. Ik zei, ok Max, als zelfs jij het verschil niet hoort …. dan heb ik gewonnen, haha.
Kortom, Storm Warning is een verzameling nummers die ik heb gecomponeerd in de periode van 2015 tot 2018. Deze muziek is niet voor een band geschreven, het is gewoon van mij. Daarom is het album ook coherenter dan No Trespassing.
Je hebt enkele in mijn ogen (oren….) uitstekende vocalisten weten te strikken. Wie zijn zij en hoe kwam je aan hen?
Het is eigenlijk een bonus als je werkt met veel professionals, met verschillende bands en op verschillende podia. Laat ik al mijn gast vocalisten op het album introduceren. Max Kottler die ik al genoemd heb, is een zeer getalenteerde jongeman die momenteel zang studeert aan de hoge muziekschool in Freiburg. Een paar jaar geleden was hij een mannelijke stem van een project genaamd United Soul Opera, waar ik toetsen speelde. Nadia Ayche (zang op het nummer Chasing Shadows) is een professionele zangdocente. Ze heeft enorme ervaring met het zingen in musicals. We werken vaak samen als duo op piano en zang bij verschillende gelegenheden. Selina Waidmann (zang op het nummer Sunset In Valetta) is ook een zangdocente, met een verbazingwekkende soul techniek. Ze is dan ook een van de belangrijkste zangers van United Soul Opera.
Wat vindt jij als muzikant van het huidige klimaat om muziek te maken en uit te brengen?
Ik denk dat we ons nu in een over het algemeen betere situatie bevinden dan onze ouders 30 of meer jaren geleden. Als we eventjes de geweldige muziek vergeten van voorbeelden uit het verleden zoals ELP, Focus en Yes (die natuurlijk geweldig en uniek waren), dan zal je moeten constateren dat we nu meer prog-bands hebben dan ooit. Zowel op grote labels als de kleine. En met de kwaliteit die vergelijkbaar is met de grote namen uit de prog-historie en soms zelfs beter. Prog is natuurlijk niche muziek, het is niet voor iedereen. Maar dat is het nooit geweest. Zoals gezegd, zoiets als Storm Warning – voor 99% een doe-het-zelf productie, bijna volledig thuis gemaakt in mijn kleine studio, van songwriting tot mastering. Zoiets was zelfs 20 jaar geleden ondenkbaar, om nog maar te zwijgen over de verdere promotie van cd’s – wat op zijn beurt behoorlijk lastig was. Tenzij Derek Sivers een bedrijf oprichtte met de naam CDbaby. Het is fantastisch dat Genesis geluk had om destijds in 1968 hun eerste platencontract te krijgen, anders zouden we ze niet kennen. Maar vandaag heb je geen groot label nodig om iets te beginnen. Je hebt alleen energie en vaardigheden nodig.
Is er nog iets dat je wilt delen met de lezers van Rockportaal?
Het was mij een genoegen om je vragen te beantwoorden – en ik wil ook je publiekelijk bedanken voor het lezen hiervan! Fijne dag en geniet van een goede muziek!