Dan is het lange wachten begonnen op Ane Brun. Mocht je op basis van haar rustige nummers verwachten dat de dame ingetogen en slechts met enkele muzikanten op het podium staat dan kom je snel bedrogen uit. Ane Brun schiet uit de startblokken met het snellere werk. Vooral haar laatste twee platen “When I’m Free” en “It All Starts With One” komen aan bod. Het moet gezegd dat ze uitstekende muzikanten bij elkaar verzameld heeft (o.a. cello/ basgitaar, keyboard, viool, twee drummers en achtergrondzangeres/ violist/ percussionisten). In totaal zes mensen, inclusief Mariam the Believer. Het samenspel en de ondersteuning op zang is indrukwekkend. Het valt live nog beter op welke muzikale krachtpatserij voorbij komt. Elk instrument lijkt regelmatig een compleet eigen rol te hebben. Wat betreft geluid, licht en akoestiek hebben we vanavond niets te klagen. Het geluid staat kraakhelder en niet te hard, maar zeker ook niet te zacht. Ook de lichtshow past telkens prima bij de muziek. De details zijn goed te horen en gelukkig horen we toch enkele, zij het kleine, foutjes. Soms lijkt het namelijk allemaal te perfect, klinkt het bijna teveel als op de plaat. Na het stormachtige begin zijn er ook voldoende rustpuntjes en bekende hits. Ane Brun zelf is bijzonder goed bij stem. Die heldere, eigenzinnige, stem soms gekoppeld aan die (lichte) traan toornt overal bovenuit. Het is een uitgebalanceerde set met nummers als ‘Directions’, ‘One’, ‘Black Notebook’, ‘Hanging’, ‘Worship’, ‘You Lit My Fire’, ‘All We Want Is Love’, het Noors gezongen ’Du Grater Sa Store Tara’, ’Miss You More’, ’Shape Of A Heart’ en – natuurlijk – ’Do You Remember’. Het sluitstuk is echter ook slim gekozen, want met nummers als ‘Better Than This’, ‘Still Waters’, het door het publiek mee laten zingen einde van I Won‘t Believe op ‘Oh Love’ en het gevoelige, mooie ‘Undertow’ kun je niet anders dan tevreden naar huis keren.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/-6ZTJl-4fqE”]
Ane Brun
