Angelic Foe is het nieuwe project van AnnMari Thimm, één van de zangeressen van Arcana. Er is een vleugje Arcana in de muziek herkenbaar. Vooral bij intro’s en opener ‘Come Forth’ die overloopt in ‘Ardent Lily‘. Komt mogelijk ook door de percussie van Mattias Borgh (Arcana). Angelic Foe klinkt echter opener, minder diepgaand en minder melancholisch. “Oppressed By The Heavens” beweegt zich eerder tussen de muziek van (Richie’s) Blackmore’s Night of Artesia/ Dark Sanctuary, maar dan minder bombastisch. Het is even wennen aan de stem van AnnMari Thimm (hoewel ze bij Seventh Harmonic, waarmee ze inmiddels gestopt is, ook rustiger zong). Normaal zingt de sopraan de pannen van het dak, maar nu meer ingetogen en in dienst van het hele liedje. De uithalen zijn vaak naar achter, als tweede stem, geschoven. Op zich jammer, want daarmee klinkt het over het algemeen wat veilig. “Oppressed By The Heavens” heeft echter voldoende momenten om de oren bij te spitsen. Zoals tijdens ‘The Charmer’ (met bijna militaristische percussie), het breekbare – deels alleen op akoestische gitaar ondersteunde – ‘Crime Of Passion’ en afsluiter, tevens hoogtepunt, ‘Daughter Of Fortitude’. Daarin is het spel tussen de verschillende stemmen van Annmari perfect uitgewerkt. Fluisteren en klassieke uithalen. Jammer genoeg zitten er nog wat mindere nummers tussen. Daarin lijken muziek en zang niet helemaal bij elkaar te passen. Zoals bij ‘The Serpent And Samael’, ‘Out Lilith’ en ‘Love Inflamed’ (hoewel deel twee van dit nummer het euvel rechttrekt). Dan klinkt het soms, met de teksten over fantasy, zelfs nog een beetje kinderlijk. Twijfelgeval is ‘Senoy, Sansenoy, Semangelof’. Dat nummer klinkt als het opus magnus van de plaat. Statig, met een goed refrein, maar na talloze malen luisteren is het nog niet duidelijk of het nu juist wel of niet helemaal gelukt is. “Oppressed By The Heavens” is echter een goede start voor Angelic Foe en biedt meer dan voldoende perspectief voor de toekomst.
Album is te bestellen via http://www.prikosnovenie.com