Dat is iets teveel eer, maar “Monument” is wel degelijk het beste werk van Angels & Agony tot nu toe. Het grote verschil met vroeger is dat het album over de hele linie meer volwassen en constanter klinkt. Er staan prima up-tempo dansvloernummers op, zoals opener ‘Monument’, ‘Inside Sanity’, het gedegen ’Shine’ en ‘Omen’. Ook (semi-)ballads zoals ‘Horizon’ (die wat betreft enkele geluiden en de opzet van het nummer doet denken aan een mix tussen een heel klein vleugje :Wumpscut: en heel veel Diorama – ook door de zang) en het mooi uitgevoerde ‘Illusions’ (misschien door zijn eenvoud wel één van de hoogtepunten van het album) ontbreken natuurlijk niet. Verder heeft “Monument”, net als veel andere electro pop albums, een aantal nummers die wel OK zijn, maar die net dat speciale en unieke een beetje missen. Het zijn geen slechte nummers, maar het is allemaal al vaker gedaan. Denk bijvoorbeeld aan het ietwat voortkabbelende ‘Burn’, maar ook het instrumentale ‘The Story So Far’ had iets meer diepgang kunnen gebruiken. Het sterk op Gary Numan leunende ‘Sinner’ is vreemd genoeg het slechtste nummer op dit album. Het lijkt net niet te passen die combinatie met Gary Numan. Tot slot zal niemand klagen over de uitgekiende geluidsmix van John Fryer (o.a. Nine Inch Nails, HIM en Die Krupps). “Monument” is een prima statement van een band die terug is. In die zin kan de laatste zin van dit album ‘our journey is done’ (op afsluiter Journey’) natuurlijk niet (helemaal) serieus genomen worden. Het is namelijk een nieuw begin en slechts het einde van dit album. Althans, daar gaan wij vanuit.
https://www.facebook.com/AngelsAndAgony
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/iZLAGhKLvTM”]
