Soms komen dingen heel toevallig samen, en vanavond is dat het geval. Tot voor kort had ik nl. nog nooit van Anna Ternheim gehoord, maar via via ben ik tijdens het streamen van muziek bij haar naam terecht gekomen. Een klik verder luisterde ik naar haar laatste album en ik kon dit erg waarderen. Toen ik een paar dagen later de agenda van de 013 aan het doorspitten was op zoek naar interessante concerten, zie ik daar ineens de naam Anna Ternheim in het programma opduiken. 1 + 1 = 2, dus hier ben ik dan om haar muziek nogmaals aan te horen, maar nu live…
Bij binnenkomst zie ik het voorste gedeelte van de Jupiler zaal gevuld met stoelen. Ik ben een klein beetje verrast, omdat dit normaal van te voren aangekondigd is, maar deze keer niet. Die verrassing is overigens positief, omdat ik regelmatig seated concerten in deze zaal meegemaakt heb en ik deze met terugwerkende kracht associeer met huiskamerconcerten waar alleen de open haard nog ontbreekt. De zaal is nl. precies groot genoeg voor de artiesten om een leuke interactie met het publiek op te bouwen!
Deze interactie zal overigens na de eerste paar nummers pas opgebouwd worden, want tijdens opener Oh Mary en vervolgens Better be staat Anna helemaal alleen op het podium en brengt ze deze nummers op gitaar ten gehore. Je kunt letterlijk een speld horen vallen in de zaal!
Na deze 2 nummers neemt de band plaats op het podium, gaat de verlichting aan en zien we een groot raam als backdrop: mijn gevoel dat dit een huiskamerconcertje gaat worden wordt bevestigd! This is the one wordt ingezet en we worden ondergedompeld in de heerlijke mystieke sfeer waar veel Scandinavische folk van doorspekt is.
Deze onderdompeling zal nog vijf kwartier aan blijven houden, ondanks dat Minns det som igar het enig nummer in de Zweedse taal is. Maar ook Engelstalig zijn de roots onmiskenbaar te horen in de nummers. Gehuld in een sfeervolle lichtshow staat deze sympathieke zangeres in de spotlight, met een feilloos spelende band redelijk onopvallend om haar heen. Alleen op solo momenten worden de artiesten letterlijk individueel uitgelicht. Contact is er precies genoeg om een relaxte sfeer met de aanwezigen op te bouwen en te behouden, en zeker niet te veel om de zorgvuldig opgebouwde stemming abrupt om zeep te helpen.
Van de fluisterzachte subtiele nummers tot het stevigere werk waar de band echt los mag gaan zit er een enorme dynamiek in het optreden, maar wel dusdanig dat oordoppen eens een keer niet nodig zijn.
Hoe enthousiast het applaus ook mag zijn als het laatste nummer Let it rain wegebt, het blikt dat Anna nog een mooie afsluiter voor ons in petto heeft: de piano blijkt nl. niet alleen ornamentaal in een hoekje te staan, hij wordt ook echt gebruikt voor een intens mooie solo uitvoering van Shoreline…
Mijn “eindoordeel” van vanavond? Ik hoop dat ik Google Translate in deze kan vertrouwen: Tills nästa gång!
Setlist: Oh Mary Anna – Better be – This is the one – Every time we fall – Holding on – Such a lonely soul – I say no – You belong with me – To be gone – The longer the waiting – 4 in the moring – When you were mine – Remember this – Stars – Minns det som igar – What have I done – Let it rain – (encore) Shoreline
Anna Ternheim – 013 (Tilburg) 24/11/2019
308
vorig bericht