Another Now – OMNI

Mijn kennismaking met Another Now was er begin 2019 één van verwondering. Waar kwam deze band ineens vandaan en wat zouden ze gaan betekenen voor de (Nederlandse) metalcore in de toekomst. Want één leuke (dubbel) single maken is één, maar dat geluid en vooral die intensiteit en dat gevoel voortzetten vraagt meer dan een toevalstreffer. De tijd heeft mij geleerd dat deze Eindhovense metalcoreformatie er één is waar Nederland retetrots op moet zijn, want alles wat dit vijftal sindsdien heeft uitgebracht raakt precies iedere (gevoelige) snaar die ik in me heb.
Vier singles van het album zijn eerder uitgebracht en representeren het complete arsenaal aan melodie en stijl dat op het album te vinden is. Another Now had bij het schrijven de intentie om een album te maken met passie voor muziek met composities die niet alleen goed klinken maar vooral goed voelen. Daarbij is het tekstueel een hart onder de riem voor een ieder die (momenteel) wat problemen ervaart in de geestelijke gezondheid. Vanuit zijn professionele perspectief werkt zanger Stef Rikken veel met mensen die problemen met hun mentale staat en de worstelingen zijn veelal de basis geweest voor de teksten op OMNI.
Muzikaal is het van voor tot achter genieten van de metalcore van Another Now die vanuit de metalcorebasis elementen vanuit andere disciplines verweven waardoor er een aantrekkelijke en vertrouwd geluid is ontstaan dat strak, furieus en energiek voor je wordt gepresenteerd.
Single Parallax, dat in april van een video werd voorzien, opent het album sterk. Een compositie waarin de parallelle werelden van realiteit en eigen perceptie naast elkaar bestaan maar altijd overlappingen kent. Gevangen in je eigen wereld, maar toch niet kunnen ontsnappen aan de wereld waar je ook mee te maken heeft. Die dubbele ervaren werkelijkheid is mooi weergegeven in de contrasten die Parallax kent. De grunts tegenover (en naast) de clean vocals en de brute riffs en opstuwende ritmesectie weer haaks op de melodieuze stukken laten je golven op een muzikaal decor dat is gekleurd met strepen pastel en diepzwarte gaten. Another Now laat er met Cascade (featuring Xavier Kleuters) geen gras over groeien en zet de beestachtige groove verder voort. De aantrekkelijkheid in het geluid van Another Now wordt mede gevormd door de wisselwerking tussen dikke grunts en heldere clean vocals en dat is op Cascade niet anders. Een vette breakdown en enige techno-elementen zorgen daarbij dat het vertier naar een hoger niveau wordt getild. Een niveau dat met single Trojan goed hoog ligt. Een top-composities waarin alle elementen van een goede metalcorecompositie aan mag voldoen met daarop de extra’s in de vorm van een hiphop-achtige zangmelodie en technostukjes. De spanningsboog gaandeweg is vergelijkbaar met een cardiodiagram gerelateerd aan mijn adrenalinepeil. Een gevoel dat in Program (featuring Alan Grnja) eens dunnetjes over gedaan wordt. Heftig en heerlijk met de ondertussen bijna vanzelfsprekende technoaccenten. Het is ruw en pittig en de ritmes overtuigen in hun snelheid en ritme in de melodielijn waarbij krachtige momenten extra zijn aangezet.
Bij Colors is het meer het meeslepende karakter in de refreinen die aanspreken zeker in contrast met de wat onheilspellende coupletten. De wisselingen en de complete wenteling halverwege voelen bijna als natuurlijk aan. Colors is meer gestoeld op een fijne melodie en dat krijgt in Vapors een vervolg. Een vervolg dat bijna lieflijk aanvoelt ten aanzien van de andere composities. Een beetje Red Guitars met lekker ritme. Goede ‘liedjes’ zoals ook Outflow is neergezet of het toch gangbare Decisions (featuring Sem Pisarahu). Daarentegen zijn de drie composities altijd gestoeld op een strakke basis met een krachtige (onder)toon en komen keihard binnen en worden met liefde geabsorbeerd.
Hollow heeft die vette basis ook en hier moet ik qua idee, maar zeker ook qua niveau denken aan Parkway Drive. De zang is goed gevarieerd op elkaar afgestemd, rustige en meer krachtige stukken wisselen elkaar af en de breakdown staat als een huis, maar met de orkaan die het met zich meebrengt, blijft er weinig van het gebouw over.
Naar het einde van het album is Laika enigszins afwijkend door het specifieke drumritme dat is ingebouwd en de wat ‘frivole’ gitaarmelodie die het geheel van toon voorziet. Het geheel bouwt zich mooi op en de wendingen en interventies halverwege de compositie zorgen ervoor dat je er met je kop wel goed bij blijft. We Died At Least A Thousand Times sluit een uiterst geslaagd en goed album af in stijl. Het bevat een stevige drive en het gitaargeluid klinkt fris in een onweersbui die is losgebarsten waarbij de schaduw van Donar nog wegvaagt.
Zoals gezegd kun je best een leuke single neerzetten en misschien nog wel één, maar Another Now heeft die kwaliteit helemaal vast kunnen houden en klinken om OMNI misschien nog wel sterker dan nooit tevoren. Van voor tot achter is OMNI een geslaagd album waarin genoeg variatie binnen het metalcoregenre te vinden is.
Met dit uitstekende album verandert Another Now gevoelsmatig in Addicted Now en kan OMNI omschreven worden als één grote trip. Iedere luisterbeurt van het album ervaar ik daarmee als een metalcorgasme.