Anthrax – Patronaat (Haarlem) 07/07/2014

Het is redelijk druk vanavond voor een van de Big Four van thrash metal. Vooral veel oudere metalheads kijken vanavond met hoge verwachtingen uit naar hun helden, met veel jongere gezichten die deze band misschien voor het eerst meemaken. Kortom, een mooie balans tussen jong en oud, iets dat ook geldt voor de bands vanavond.
Want het Belgische Bliksem dat het podium opent, spelen degelijke thrash metal a la Overkill. Het enige verschil? Een kleine zangeres die qua schreeuw gelijk staat aan de mannelijke variant. Het is een verfrissend en onverwacht element van deze band die redelijk materiaal heeft, maar niet iets wat we al eerder en beter gehoord hebben. Toch trekken ze een volle zaal en brengen de sfeer er goed in, met een enkele crowdsurfer die fanatiek op en neer gegooid wordt. De stem van de zangeres brengt zekere Overkill-invloeden boven, vooral in het stemgeluid van diens zanger Bobby “Blitz” Ellsworth. Er is dan ook een vonkje van herkenning te zien in de oudere ogen vanavond. Laatste nummer Circus Schizophrenia bevat een uitgerekte jamsessie tussen de muzikanten, waarna de zangeres nog een keer terugkeert om het laatste refrein eruit te schreeuwen. Degelijk applaus en een goedkeurend knikje zijn hun beloning vanavond.
“How are you doing tonight, Amsterdam?!” Uh, Amsterdam? Gelukkig houden we inmiddels zoveel van Anthrax dat we de topografie-fout die meerdere keren gemaakt wordt vanavond door de vingers willen zien. Na een donderend begin met For Those About To Rock (We Salute You) over de speakers, komt Anthrax oplopen onder luid gejuich en knallen ze meteen de speakers kapot met Among The Living en Caught In A Mosh. Een razendsnelle Got The Time brengt een brede lach op gezichten in het publiek. Nieuwe gitarist Jonathan Donais was eerst van de relatief technischere band Shadows Fall en dat is te zien. Misschien is hij nog wat nerveus, maar er komt vanavond bijna geen lachje vanaf, een sterk contrast naast alle springende en rennende Anthrax-muzikanten. Ook zijn de solo’s die hij afvuurt zonder twijfel indrukwekkend, maar het past nog niet echt binnen het Anthrax-geluid. Nieuw nummer In The End staat in het teken van Ronnie James Dio en Dimebag Darrell, beiden legendes van de muziekwereld die er helaas niet meer zijn. Anthrax speelt opvallend veel hits vanavond. Ze spelen niks van het John Bush-tijdperk, zelfs niet Only, wat normaal altijd ergens in de setlist verstopt zit. Naast In The End en Fight Em Till You Can’t, gaat het vanavond alleen om de gouwe ouwtjes en dat is precies wat het publiek wil, weet de band. Ze doen dit tenslotte al zo’n dertig jaar en weten wel hoe ze een ouderwets feestje neer moeten zetten, vooral met een cover van AC/DC’s TNT, wat de zaal stevig laat rocken. 53-jaar-oude zanger Joey Belladonna springt, rent, duikt en zingt als een bezetene en gedraagt zicht alsof hij weer 22 jaar is. Hij barst van de energie vanavond en op de een of andere manier is zijn indrukwekkende stem nog steeds zo potent als dertig jaar geleden. Hij geeft handtekeningen, neemt camera’s van fans aan en maakt er foto’s mee en wordt heel blij als er een zakje wiet op het podium belandt, wat al snel in zijn achterzak eindigt. Gitarist Scott Ian feliciteert ons met de WK-voortgang en begrijpt dat we deze week een belangrijke wedstrijd hebben. Hij spreekt zijn persoonlijke voorkeur uit: Nederland-Duitsland in de finale! Het publiek denkt er uiteraard ook zo over en laat haar goedkeuring horen. Na laatste knaller Antisocial verlaat Anthrax het podium maar blijft zanger Joey nog even staan om een laatste feestje te vieren met het publiek terwijl Rainbow’s Long Live Rock’n’Roll over de speakers knalt.
Anthrax heeft laten zien dat oude honden geen nieuwe trucjes hoeven te leren. Zeker niet als de oude trucjes na 30 jaar nog steeds zo goed zijn, wat vanavond het geval is.
Setlist:
1. Among The Living
2. Caught In A Mosh
3. Got The Time
4. Indians
5. In The End
6. Madhouse
7. Fight Em Till You Can’t
8. TNT (AC/DC cover)
9. Medusa
10. I Am The Law
11. I’m The Man
12. Be All, End All
13. NFL (Nice Fucking Life)
14. Antisocial